İdea Yayınevi / Güzel Sanat
 
Çocukken,

Çoğu kez bir Tanrı kurtarırdı beni
Bağırışlarından ve değneklerinden insanların,
Sonra oynardım güzelce ve güvenle,
Korudaki çiçeklerle,
Ve havası göklerin
Oynardı benimle.

Ve nasıl sevindirirsen
Yüreklerini bitkilerin,
Sana uzattıklarında
Narin kollarını,
Sevindirirdin yüreğimi öyle,
Baba Helios! ve, Endimion gibi,
Sevgilindim senin,
Kutsal Luna!


Ah, tüm siz sadık
Dost Tanrılar!
Bir bilseydiniz,
Ruhum nasıl severdi sizi!

Elbette o zamanlar çağıramazdım
Adınızla sizi, ve ne de sizler beni,
Birbirlerini çağırdıkları gibi insanların
Sanki birbirlerini bilirmiş gibi.

Gene de daha iyi tanırdım sizi,
İnsanları tanıdığımdan,
Etherin dinginliğini anlar,
Ama hiç anlamazdım sözlerini insanların.


Ezgileri eğitti beni
Hışırdayan korunun
Ve sevmeyi
Çiçekler arasında öğrendim.

Tanrıların kollarında büyüdüm ben.

 

Friedrich Hölderlin

Friedrich Hölderlin
Çeviri: Aziz Yardımlı
 
Da ich ein Knabe war,


Rettet’ ein Gott mich oft
Vom Geschrei und der Rute der Menschen,
Da spielt ich sicher und gut
Mit den Blumen des Hains,
Und die Lüftchen des Himmels
Spielten mit mir..

Und wie du das Herz
Der Pflanzen erfreust,
Wenn sie entgegen dir
Die zarten Arme strecken,
So hast du mein Herz erfreut,
Vater Helios ! und, wie Endymion,
War ich dein Liebling,
Heilige Luna !

Oh all ihr treuen
Freundlichen Götter !
Daß ihr wüßtet,
Wie euch meine Seele geliebt !

Zwar damals rief ich noch nicht
Euch mit Namen, auch ihr
Nanntet mich nie, wie die Menschen sich nennen
Als kennten sie sich.

Doch kannt ich euch besser,
Als ich je die Menschen gekannt,
Ich verstand die Stille des Aethers,
Der Menschen Worte verstand ich nie.

Mich erzog der Wohllaut
Des säuselnden Hains
Und lieben lernt ich
Unter den Blumen.

Im Arme der Götter wuchs ich groß.

Friedrich Hölderlin

 
İdea Yayınevi / 2014