Hegel — Mantık Bilimi (Büyük)
Çözümlemeler §§ 0213-0269
AZİZ YARDIMLI

Belirli-Varlık kapsadığı Olumsuzluk kıpısı yoluyla Sonludur.

İlk kesimde Belirli-Varlık genelde ya da olumlu olarak irdelendi (Nitelik ve Olgusallık). Bu kesimde Belirli-Varlıkta kapsanan olumsuz belirlenim (Nitelik) gelişecektir. İlk kesimde olumsuzlama yalnızca genelde iken, burada olumsuzlamanın kendisi olumsuzlanır, Birşey Kendi-İçinde-Varlığına (Insichsein) çekilir. Genelde belirli-Varlık olumsuzlamadır; ve Nitelik ve Olgusallık da olumsuzlama kapsar. Ama bu olumsuzlamanın belirlenimi de olumsuzlanmaktır. Hegel Belirli-Varlığın onu genel olarak irdeleyen ilk kesiminden sonraki bu ikinci kesimini “Sonluluk” olarak adlandırır. (Üçüncü kesim “Sonsuzluk”.)

DİKKAT
1) Olumsuzlamanın olumsuzlaması = kendi-içinde-varlık.

[§ 213]: In dieser Abtheilung hingegen entwickelt sich die negative Bestimmung, die im Dasein liegt, welche dort nur erst Negation überhaupt, erste Negation war, nun aber zu dem Puncte des Insichseins des Etwas, zur Negation der Negation bestimmt ist. ::
In this section, on the other hand, the negative determination contained in determinate being is developed, and whereas in the first section it was at first only negation in general, the first negation, it is now determined to the point of the being-within-self or the inwardness of the something, to the negation of the negation.

(a)
213.1. Birşey ve Başkası ilkin birbirlerine ilgisizdir [ilişkisiz, ayrımsız].

Birşey ve Başkası bir ve aynıdır — ilişkisiz olma anlamında. Birşey Başkasının olumsuzlaması değildir. Bu nedenle “olumsuzlama ikisinin de dışına düşer.” Birşey ya da Başkası Sonluluğun ilk kategorisi olarak genelde ya da Anlak bakış açısından irdelenmelidir. Başkası Birşeyin olumsuzlanması olarak görülürse, bu ayrım kıpısına, belirlilik kıpısına geçiş anlamına gelecektir, ki yöntemin doğasına aykırıdır. Hegel bu iki ama o denli de bir ve aynı kategoriyi bu bakış açısı altında çözümler.

213.2. Başkası da dolaysızca bir belirli-Varlık, bir Birşeydir; Olumsuzlama böylece ikisinin dışına düşer [bir üçüncüye].

Olumsuzlamanın ikisinin de dışına düşmesi “ve” ile anlatılır — Birşey  ve Başkası. Ya da, ilk kıpı, dolaysızlık kıpısı olumsuzlama içermez. Birşey o denli de Başkasıdır ve bu ilgisizlik olumsuzlama değildir.

213.3. Birşey kendinde Başkası-için-Varlığı ile karşıtlık içindedir; ama Birşeyin ‘Kendinde’si de belirlidir.

Birşey ilkin Anlak bakış açısından Başkasıdır; bu onun asıl belirlenimi değildir çünkü bir olumsuzlama içermez. Buna karşı Eytişimsel bakış açısından birşeyin Kendindesi olumsuzlama kapsar ve birşey böylece Belirlidir. Anlak bakış açısından, Birşey ve Başkası birdir, ikisi de bir ve aynı kavramın anlatımıdır ve karşılaştırma dışsal bir öğeye, bir üçüncüye düşer. Bu asıl eytişim değil ama dışsal eytişimdir. Birşeyin Başkası-için-varlığı bu dışsal eytişime değil ama özsel eytişime aittir ve böylece buraya Birşeyin Kendinde-Varlığının çıkarsaması da bağlıdır.

(b)
213.4. Belirlenimi ‘kendinde’sine de aittir.
213.5. Belirlenim ‘Yapı/Beschaffenheit kıpısına’ geçer; Yapı Belirlenim ile özdeştir, Birşeyin içkin Başkası-için-varlığını, Sınırını oluşturur.

Birşeyin kendindesine ait olan Belirlenim Yapıya geçer, bunda Birşey asıl niteliğini, onun olumsuz Başkası-için-Varlığını, Sınırını bulur. Sınır kategorisinde Birşey salt Birşey olarak değil, ama belirli-Birşey olarak, belirlilik yoluyla davranır ve Sınır Birşeyi belirli olarak içerir.

213.6. Sınır Birşeyin içkin belirlenimidir ve böylece —

Birşey Başkası ile ilişkidedir; Böylece Birşeyin Başkası-için-Varlığından ve ayrıca kendisinden, kendinde-Varlığından söz edebiliriz.  Birşeyin bu ilişki içinde kendinde-Varlığının da bir belirlenimi vardır ve bu özel-belirlenim Hegel’in Beschaffenheit/Yapı dediği şeydir. Bu Yapı, bu özel belirlilik kendi için düşünüldüğünde Birşeyin bağıntısının, başkası-için-varlığının olumsuzlanması, böylece Sınırdır.
Sınır henüz Sonluluk ile bir değildir. Sınırda Birşey vardır, belirlidir, ve ortadan kalkmış değildir.

(c)
213.7. Birşey Sonlu olandır.
 

(a) Birşey ve bir Başkası

a) Birşey ve Başkası bir ve aynıdır, ikisi de Birşeydir. Olumsuzlama (Karşıtlık) böylece ikisinin dışına düşer: Birşeyler birbirlerini olumsuzlamazlar.

Birşey kendinde kendi başkası-için-varlığı ile karşıtlık içindedir. Ama ‘Kendinde’sine de

b) Belirlenim aittir; bu Yapıya geçer; ve Sınırı oluşturur;          (Determination and constitution showed
themselves as sides for external reflection;
c) Sonluluk.

a) Birşey ve Başkası
1)            ANLAK KIPISI
Birşey ve Başkası ilk olarak her ikisi de bir Birşeydir.
İkinci olarak, her ikisi de bir Başkasıdır.
Üçüncü olarak, Başkası yalın olarak ya da kendi ile ilişki içinde alındığında, soyut olarak Başkasıdır.
(to eteron — Platon.)

2)            EYTİŞİM KIPISI
Birşey kendi olumsuzunda (Nichtdasein) kendini saklar (Aufhebung). Birşey Başkası ile İLİŞKİ içinde durur (karşıtlık ya da olumsuzlama ilişkisi). Bu İLİŞKİde uçlar kendinde-varlık ve başkası-için-varlıktır.

Birşey ve Başkası
Başkası-için-varlık ve Kendi-için-varlık
(Varlık ve Yokluk gibi)
(Oluşta: Ortaya-Çıkış ve Ortadan-Yitiş)

Birincisi ilişkisizliği anlatır. Ayrı düşerler. Ama gerçeklikleri ilişkileridir. Birşeyin kıpılarıdırlar.

Belirli-Varlık genel olarak dolaysız, ilişkisizdir — Varlık (analitik kıpı). Ama o denli de belirlidir, kendi içinde olumsuzlanır (ilk olumsuzlama — diyalektik), ve böylece Başkasıdır. Ama Başkasında kendini saklar — Başkası-için-Varlık.Kendini belirli-varlığının olumsuzunda saklar ve varlıktır, ama genel olarak varlık değil, tersine başkası ile ilişkisine karşıtlık içinde kendi-ile-ilişkili olarak — Kendi-içinde-Varlık. Bu ikisinin gerçeklikleri ilişkileridir (spekülatif).

3)            KURGUL KIPI
İki kıpı da bir ve aynı şeyin, Birşeyin kıpılarıdır. Başkası-için-Varlık ve Kendi-içinde-Varlık ilkin ayrıdırlar; ama Birşeyin Başkası-için-Varlık olanı kendinde de taşıması, ve evrik olarak, Başkası-için-Varlık olarak ne ise kendinde de o olması — bu Kendinde-Varlığın ve Başkası-için-Varlığın ÖZDEŞLİĞİDİR.

Ding-an-sich denilen şey tüm Başkası-için-Varlığın soyutlamasıdır.

Varlık ve Yokluk  birlikleri (belirli-Varlık) içinde Varlık ve Yokluk değildir, çünkü bunlar yalnızca birliklerinin dışında böyledirler. Oluşta, dayanıksız birliklerinde bunlar Ortaya Çıkış ve Ortadan Yitiştir. Oluşta her biri karşıtında kapsanır, Yokluktan Varlığa ve Varlıktan Yokluğa geçiş olarak OÇ ve OY dirler. Birşeyde Varlık dolaysız değil ama başkalığın yokluğu olarak kendi içine yansımış belirli-Varlıktır — kendinde-varlık. Yokluk benzer olarak soyut yokluk değil ama birşeyin yokluğu olarak Başkasıdır. Ama bu ise bir ilişkidir — başkası-için-varlık.

1
214.1. Birşey ve Başkası ilk olarakher ikisi de belirli-Varlık ya da Birşeydir.

Burada Birşey anlak bakış açısı altından inceleniyor. Birşey bir olumsuzluk nedeniyle Başkası değildir. Aralarında olumsuzluk içeren bir ilişki yoktur. Tersine, Başkası da Birşey gibi dolaysız, bağımsız, bağıntısızdır ve bu analitik durum üzerine tüm bağıntı (birlik ve ayrılık olarak) ancak dışsal bir karşılaştırma yoluyla ileri sürülür.

214.2. İkinci olarak, her biri eşit ölçüde bir Başkasıdır (“alius alium”; Türkçe’de: “biri ve öbürü/öteki — ‘o’ biri ya da ‘o’ teki” — Aralarındaki ayrım salt bir ‘o’ ile belirtilir; ama birincisi de ‘o’dur.).

Birşey ve Başkası ancak dışsal olarak, bir ‘bu’ gösterme sıfatı ile ayırdedilirler. Burada Hegel dilin anlağın işi ve ‘bu’nun bir evrensel olduğunu belirtir. Özel adlar keyfidirler, evrenseli anlatmadıkları ölçüde anlamsızdırlar. Karşılaştırma ve ayırdetme Birşeyin ve Başkasının kendileri tarafından değil ama (dışsal-üçüncü) bir özne tarafından yapılır.Birşey burada ilkin genelde ele alınır. Başkası da bütünüyle genelde ele alınır ve aralarında hiçbir ayrım yoktur.

215.1. Başkalık belirli-Varlığa yabancı bir belirlenim olarak görünür; Birşey Başkasından bir Üçüncü tarafından karşılaştırılarak ayırdedilir.
215.2. Aynı zamanda her belirli-Varlık kendini bir başkası olarak belirler, kendisi bir başkasıdır.

216.1. İkisi de hem Birşey hem de Başkası olarak belirlenir; böylece aynıdırlar, ayrımsızdırlar.
216.2. Ama bu aynılık da yine dışsal karşılaştırmadan doğar.
216.3. Gene de, Başkası Birşey ile ilişki içinde bir Başkası olsa da, ondan ayrı olarak kendi başına da Başkasıdır [yine Anlak bakış açısından].
 
217.1. Üçüncü olarak, Başkası yalıtılmış olarak, kendi ile bağıntı içinde, soyutta Başkası olarak alınır: Platon: To eteron.[Heterojen ya da ayrışık]. Fiziksel Doğa böyle yalıtılmış bir başkası, Tinin başkasıdır.

To eteron ya da "ayrışık" Platon tarafından bağımsız olarak alınır ve Bir ile karşıtlık içinde tutulur. Bu Birşeyin başkası değil ama kendi içinde Başkası, kendinin Başkasıdır. Doğa (ya da Fizik, FuseoV) böyle bir Başkasıdır. Ama bu ilişki dışsaldır. Gene de Tin gerçek Birşey olduğu için, Doğa kendinde yalnızca Tinin karşıtıdır, ve böyle alındığında Doğanın niteliği kendi içnde Başkası olmak, kendine dışsal olan olmaktır (uzay, zaman ve özdek).
Burada Başkası Birşey ile bağıntı içinde değil ama kendi başına Başkası, kendinin başkasıdır. Doğa yalıtlımışlığı içinde bir Başkası olarak alındığında kendi kendisinin Başkasıdır, kendine dışsaldır.

218.1. Başkası salt kendi başına alındığında kendi içinde Başkası, kendinin Başkası, Başkasının Başkasıdır — saltık olarak kendine benzemeyendir ki kendini olumsuzlar — değişir.
218.2. Kendisine değiştiği Başkası yine kendisidir ve böylece kendine özdeş kalır, ve biricik Belirlenimi budur.
218.3. Başkası Başkalığın oradan kaldırılışında kendi ile birleşir, kendi içine yansır.
 
2
219.1. Birşey kendini ‘belirli-Varlığının olumsuzu’nda (Nichtdasein) saklar. Onunla özsel olarak birdir ve bir değildir.
219.2. Böylece Birşey Başkalığı ile bir ilişki içinde durur.
219.3. Başkalık Birşeyde kapsanır ve gene de ondan ayrıdır. Başkalık başkası için olmaktır, Başkası-için-Varlıktır.

Burada Birşey eytişimsel olarak kendi olumsuzluk kıpısı, Başkalık ile ilişki içinde irdelenir. Birşey ilkin eytişimsel karşıtlığı içinde kendi Başkasını karşısına alır ve onunla ilişki içinde belirlendiğini gösterir: Başkası-için-Varlıktır. Birşey ve Başkası ilkin ilişkisiz olarak alındıklarında her biri Birşey ve Başkasıdır. Aralarında ilişki kurar kurmaz her biri kendinde göreliliğini ortaya koyar: Başkası-için-Varlık ve Kendinde-Varlık.

220.1. Genelde Belirli-Varlık dolaysız, ilişkisizdir; ya da Varlık belirlenimindedir (Anlak kıpısı).
220.2. Ama Yokluğu kapsadığı için belirli Varlık, kendi içinde olumsuzlanmış Varlıktır.
220.3. Sonra ilk olarak bir Başkasıdır.
220.4. Ama aynı zamanda kendini olumsuzlamasında sakladığı için, yalnızca bir Başkası-için-Varlıktır.

Dolaysız belirli-Varlık Anlak içindir ve dolaysızlığının kendisi bir olumsuzlama, bir ilişki kapsadığını doğrular. Bu eytişim genelde (dolaysız) belirli-Varlıktan dolaylı belirli-Varlığa, Başkası-için-Varlığa geçiştir.

221.1. Belirli-Varlık kendini belirli-Varlığının olumsuzunda (Nichtdasein) saklar.
221.2. Böyle Varlık genelde Varlık değildir, ama Başkası ile ilişkisinde bu ilişkinin kendisi ile karşıtlık içinde ve kendi-ile-ilişki içinde durur.
221.3. Bu Kendinde-Varlıktır.

Belirli-Varlık Başkası ile ilişki içinde Başkası-için-Varlıktır (eytişimsel kıpı); ama bu karşıtlığın ortadan kalkışı (kurgul kıpı) öyle bir Varlığa geçiştir ki bu bir kez daha dolaysızdır, ama dolaysızlığını karşıtı ile ilişkisini olumsuzlayarak elde etmiştir. Kendinde-Varlık anlatımı olumsuz olarak Başkası ile ilişkiyi kapsar. “Kendinde” dediğimiz zaman bu kavramı getirmekle imlemek istediğimiz şey Başkasında olmadığı, Başkası ile ilişkiyi olumsuzladığı, o ilişkiyi bir kıpı olarak kapsadığıdır. Kendinde-Varlık ilişkilidir çünkü belirlidir; ama dolaysızdır çünkü Başkası ile ilişkiyi ortadan kaldırmanın kendisini anlatır.

221.4. Başkası-için-varlık (Sein-für-Anderes) ve Kendinde-Varlık (Ansichsein) Birşeyin iki kıpısını oluşturur.
221.5. Burada iki çift belirlenim vardır:
i) Birşey ve Başkası;
ii) Başkası-için-varlık ve Kendinde-Varlık.
221.6. Birinciler (i) belirlenimlerinin ilişkisizliğini, ikinciler (ii) ilişkiyi anlatırlar, her biri bir ilişkidir, karşıt kıpıyı kendinde kapsar.
 
222.1. Varlık veYokluk birlikleri olan belirli-Varlıkta bundan böyle Varlık ve Yokluk değildirler. Ancak birlikleri dışında böyledirler.
222.2. Varlık ve Yokluk Oluş olarak birliklerinde Ortaya-Çıkış ve Ortadan-Yitiştir.
222.3. Birşeyde Varlık kıpısı Kendinde-Varlıktır (ya da Başkalığın Yokluğu, ya da kendi içine yansımış belirli-Varlıktır, dolaysız değildir).
222.4. Yokluk kıpısı ise Başkası, ya da daha tam olarak Başkası-için-Varlıktır (genelde Nichtdasein ya da olumsuz belirli-Varlık değil).
 
223.1. Kendi-içinde-Varlık olumsuz belirli-Varlık (Nichtdasein) ile olumsuz bir ilişkidir.
223.2. Kendinde-Varlık Başkalığı kendi dışında taşır, ona karşıttır.
223.3. Birşey kendinde olduğu düzeye dek Başkalıktan ve Başkası-için-Varlıktan çekilmiştir;
223.4. Ama aynı zamanda Yokluğu da kendi içinde kapsar, çünkü Başkası-için-Varlığın Yokluğudur.
 
224.1. Başkası-için-Varlık ilkin Varlığın kendi ile ilişkisinin (belirli-Varlık ve Birşey) olumsuzlanmasıdır.
224.2. İkinci olarak, Başkası-için-Varlık arı Yokluk olarak olumsuz belirli-Varlık (Nichtdasein) değil, ama kendi içine yansımış varlığı olarak kendinde-Varlığı gösteren olumsuz belirli-Varlıktır (evrik olarak, kendinde-Varlık Başkası-için-Varlığı gösterir).

3
225.1. Kendinde-Varlık ve Başkası-için-Varlık Birşeyin kıpılarıdır.
225.2. Birşey Başkası-için-Varlıktan kendi içine geri döndüğü ölçüde kendindedir.
225.3. Birşey ancak Başkası-için-Varlık olduğu ölçüde kendinde bir belirlenim taşır.  

226.1. Kendinde-Varlık ve Başkası-için-Varlık ayrı oldukları denli de özdeştirler (her ikisi de Birşeyin ayrılmaz belirlenimleridirler).
226.2. Bu özdeşlik belirli-Varlıkta biçimsel olarak bulunur; özde ve iç ve dışın ilişkisinde daha kesin olarak, ama Kavram ve Edimselliğin özdeşliğinde tam olarak bulunur.

Birşey kendi içinde taşıdığını kendinde de taşır. Birşeyde olan o denli de onun kendinde-varlığına, iç, gerçek değerine aittir. “Birşey yalnızca kendinde ne ise, o denli de yalnızca ondadır.”
Kendi-içinde-Varlık = iç = Kavram.
Başkası-için-varlık = Dış = Edimsellik.

227.1. Kendinde-Şey. Tüm Başkası-için-Varlıktan soyutlanmıştır, bütünüyle belirlenimsiz, yokluktur. Öyleyse elbette bilinemez.

SETZEN
'Koyma'-Setzen ilkin öz alanında yer alır. Zemin onun tarafından zeminlendirileni koyar. Neden bir Etki yaratır, belirli bir varlık ki, bağımsızlığı dolaysızca olumsuzlanır ve özünü bir başkasında gösterir. Varlık alanında belirli-Varlık Oluştan yalnızca ortaya çıkar, ya da birşey ile birlikte bir başkası, sonlu ile sonsuz da koyulur. Ama sonlu sonsuzu ortaya çıkramaz, onu koymaz. Varlık alanında kavramın kendini belirlemesi geçiş kipinde olur. Varlığın yansımalı belirlenimleri — örneğin birşey ve başkası, sonlu ve sonsuz — başkası-için-varlık olsalar da, nitel olarak, kendi başlarına varolan şeyler olarak geçerlidirler. Başkası vardır, sonlu sonsuz ile eşit ölçüde dolaysızdır, her birinin anlamı karşıtı olmaksızın da tam olarak görünür. Ama pozitif ve negatif, neden ve etki kavramları, kendi başlarına alınabiliyor görünseler de, karşıtları olmaksızın anlamsızdırlar. Belirlenimlerin henüz kendilerinde mi (Kavramda) yoksa daha şimdiden koyulmuş mu (başkası için varlık) olduğunu ayırdetmek mantıksal gelişimde özsel önemdedir. Varlık alanında Us kavramlarını dolaysızca uygular, onları ilişkisiz olarak, soyut olarak alır.

Buna karşı üzerine düşünceye ait Öz alanında ilişki kavramları uygulanır. Dolaysızlık Kavramları salt kendi başlarına düşünülebilir. Dolaylılık Kavramları ancak ilişkili olarak düşünülebilir.

Kendinde-Varlık Nichtdasein ile olumsuz bir ilişkidir, başkalığı dışında taşır ve ona karşıttır. Birşey kendi içinde olduğu sürece başkalıktan ve başkası-için-varlıktan geri çekilmiştir. Birşey Başkası ile olumsuz olarak ilişkilidir — kendi içinde yokluk kapsar, çünkü başkası-için-varlığın yokluğudur.
Başkası-için-Varlık, Birşeyin kendi ile birliğinde, kendi Kendindesi ile özdeştir; Başkası-için-Varlık böylece Birşeyde bulunur. Böyle kendi içine yansımış belirlilik bu nedenle yine yalın olarak varolan belirlilik, ve bu nedenle yine bir Niteliktir — BELİRLENİM. 

228.1. Kendinde-Varlık Başkası-için-Varlık ile karşıtlık içindedir.
228.2. Koyulmuşluk da Kendinde-Varlık ile karşıtlık içindedir.

Kendinde varlık bağımsız, koyulmuşluk ise dolaylılık ya da bağımlılıktır. Kendinde aynı zamanda gizillik olarak görüldüğünde kendi için olmayı, belirtik olmayı, ya da koyulmuş olmayı imler. Hegel bu diyalektiği kullanır. Setzen olumluluğu, olgusallığı imler.

228.3. Koyulmuşluk Başkası-için-Varlığı kapsar.
228.4. Koyulmuşluk ilkin Öz alanında, “nesnel yansıma” alanında ortaya çıkar (Zemin zeminliyi koyar; Neden Etkiyi; ikincisi varlığını birincide, bir başkasında taşır.).
228.5. Birşey ile birlikte Başkası, Sonlu ile birlikte Sonsuz da koyulur, ama ilk terimler ikincileri koymazlar. Ya da, Varlığın bu yansımış belirlenimleri (Birşey ve Başkası, Sonlu ve Sonsuz) birbirlerini ortaya çıkarmaz ya da koymazlar. Dolaysızdırlar: Başkası da vardır, ve Sonlu da tıpkı Sonsuz gibi dolaysızdır, (semantik olarak) kendi başına durur. Öte yandan, Pozitif ve Negatif, Neden ve Etki vb. birbirlerinden ayrı olarak anlamsızdırlar. Birbirlerinde görünürler ya da birbirlerine yansırlar.

229.1. Başkası-için-Varlık Birşeyin kendi ile birliğinde onun Kendindesi ile özdeştir.
229.2. Başkası-için-Varlık böylece Birşeyde bulunur.
229.3. Belirlenim böylece kendi içine yansımış olarak yalın Varlık biçimindedir, yine bir Niteliktir — Belirlenim.
 

230.1. Birşeyin kendi içine yansıması olarak ‘Kendinde’ soyut ‘Kendinde’ değildir ama Başkası-için-Varlığı kıpı olarak kapsar, onun olumsuzlaması olarak onunla dolaylıdır. (Yalnızca Birşeyin kendi ile dolaysız özdeşliği değildir ama Birşeyi Kendinde yapan Başkası-için-Varlık yoluyla özdeşliktir.)
230.2. ‘Kendinde’ Başkası-için-Varlığın ortadan kaldırılmasıdır.
230.3. ‘Kendinde’de olumsuzlama Başkası-için-Varlık olarak kapsanır.
230.4. ‘Kendinde’de Nitelik ve Olgusallık olarak Belirlilik dolaysız ya da yalın Varlık biçiminde değil ama  Kendi-içinde-varlık Biçimindedir.
Belirli-Varlıkta Nitelik onun ‘Kendinde’sinin onun Başkası-için-Varlığı ile birlikte bulunuşundan oluşur.
230.5. Bundan sonra olacak olan şey Belirlenimin kendi içine yansımış olarak açınmasıdır.

1. 
231.1. Birşeyin Niteliğine (‘Kendinde’nin Başkası-için-Varlık ile birliği) ‘Kendinde’nin Belirlenimi denebilir.
231.2. ‘Kendinde’nin Belirlenimi Başkası-için-Varlığın onda kıpı olarak bulunuşunu imler ve genelde Belirlenimden ayrıdır.
231.3. Birşey olarak Belirli-Varlıkta ‘Kendinde’ karşıtı ile, Başkası-için-Varlık ile birlik içindedir, ve bu karşıtların birliği Belirlenimi oluşturur.
231.4. Bu Belirlenim Birşeyin Başkası ile ilişkisi yoluyla çeşitli yönlerde gelişir.
 
232.1. İnsanın belirlenimi ‘düşünen us’ olmaktır — bununla hayvandan ayrılır  (Nitelik).
232.2. İnsan kendinde düşüncedir — bununla kendi Başkası-için-Varlığından (doğal varoluşundan ve duyusal-doğasından) ayrılır (Doğa yoluyla kendi Başkası-için-Varlığı ile bağıntılıdır.)
232.2. İnsan kendinde düşüncedir, ve bu onun Başkası-için-Varlığından, doğal-duyusal varlığından ayrıdır.
232.3. Ama bu belirlenim bile salt kendindedir, genel olarak belirli-Varlık biçimindedir ve ona katılmayan belirli-Varlık ile, duyusal-doğa ile karşıtlık içindedir.
 
233.1. ‘Kendinde’nin belirlenim kazanması karşıtı yoluyla, Kendi-için-Varlık yoluyla belirlenmişlikten ayrıdır.
233.2. ‘Kendinde’nin bu belirlenimi dışsaldır, bir yapıdır/Beschaffenheit.
 
234.1. Birşey şöyle ya da böyle bir dışsal Yapıdadır ve bu ona olumsal değil ama onun kendi niteliğidir.
 
235.1. Birşeyin değişimi Yapısına düşer, ancak onda Başkalaşır, böylece Birşey olarak kalmayı sürdürür, Belirlenimi değişmez, yalnızca Yapısını değişir.

2) Değişimde birşey başkasına dönüştüğü zaman onda başkası olan onun yapısıdır. Yani, değişim zorunlu olarak birşeyin ortadan kalkmasını getirmez, birşeyin yalnızca bir yanını ilgilendirebilir. [§ 235]  Insofern Etwas sich verändert, so fällt die Veränderung in die Beschaffenheit; sie ist am Etwas das, was ein Anderes wird. Es selbst erhält sich in der Veränderung, welche nur diese unstäte Oberfläche seines Andersseins, nicht seine Bestimmung trifft.:: In so far as something alters, the alteration falls within its constitution; it is that in the something which becomes an other. The something itself preserves itself in the alteration which affects only this unstable surface of its otherness, not its determination.

236.1. Belirlenim ve Yapı birbirinden ayrıdır.
236.2. Birşey, Belirlenimine göre, Yapısınna ilgisizdir.
236.3. Belirlenim ve Yapı o denli de birbirlerine geçerler.
236.4. Belirlenim başkası için varlık ile yüklüdür, ve öyleyse başkası ile bağıntıdır, öyleyse yapıdır.
236.5. Yapı da kendi başkası ile bağıntıdır, öyleyse belirlenimdir.
236.6. Birşey yapısı yoluyla değişir.

237.1. Birşeyin yapısı yoluyla değişimi onun yalnızca Kavramında değişiminden ayrıdır.
 
238.1. Belirlenim ve Yapı birbirlerine geçerler, ayrımları ortadan kalkar, sonuç genelde Birşeydir.
238.2. Bu geçiş iki belirli-Varlığın geçişleri değildir, öyleyse dışsal bir karşılaştırma değildir.
238.3. Olumsuzlama şimdi soyut değildir, ama birşeylerde bulunur, onlara içkindir.

239.1. Birşey kendi doğası yoluyla Başkası ile ilişkilidir, çünkü Başkalık onda onun kendi kıpısı olarak koyulur.
239.2. Birşeyin Kendi-içinde-Varlığı Olumsuzlama kapsar, ve ancak bu yolla olumlu Belirli-Varlığını taşır.
239.3. Ama Başkası Birşeyden nitel olarak da ayrı ve böylece onun dışında koyulur.
239.4. Kendi Başkasının olumsuzlanması Birşeyin Niteliğidir, çünkü ancak bu yolla Birşey olur.
239.5. Ancak bu ortadan kaldırmada Başkası bir başka belirli-Varlık ile karşıtlık içindedir.
239.6. Belirli-Varlık Başkalığa, Birşey Başkasına geçer (geçmiştir); Birşeyin Başkası olması gibi Başkası da onun kendisidir.
239.7. Kendi-içinde-Varlık onda kapsanan ama aynı zamanda ondan ayrı olan Başkalığın Yokluğudur; öyleyse Birşeyin kendisi Olumsuzlama, bir Başkasının onda sona erişidir.
239.8. Birşey Başkası ile olumsuz olarak ilişkilidir, ve kendini bu ilişkide saklar.
239.9. Bu Başkası, O-O olarak Birşeyin Kendi-içinde-Varlığı onun Kendindesidir.
239.10. Aynı zamanda bu ortadan kaldırma Birşeyde yalın bir olumsuzlama olarak, ona dışsal başka Birşeyin olumsuzlaması olarak da bulunur.

Olumsuzlamanın olumsuzlaması olarak Birşey dolaysız, yalın, kendi ile ilişki, kısaca kendi-içinde-varlıktır.

239.11. Her ikisinin tek bir belirliliği vardır ki,
a) bir yandan O-O olarak Birşeylerin kendi-içinde-Varlıkları ile özdeştir;
b) öte yandan bu olumsuzlamalar başka Birşeyler olarak birbirlerine karşıt oldukları için.
c) onları kendi doğaları yoluyla birleştirir ve ayırır:
239.12. Bu belirlenim Sınırdır.

Sınır birlik ve o denli de ayrılıktır.

SINIR
1) Birşey kendinde Başkası ile ilişkilidir: Başkası onda onun kendi kıpısı olarak koyulur.
2) Birşeyin kendi-içinde-varlığı OLUMSUZLAMA kapsar: Böylece “affirmatives Dasein”dir.
3) Ama Başkası Birşeyden nitel olarak da ayrıdır ve böylece onun dışına koyulur. (Nitelik: Birşeyin ve Başkasının ayrım kıpısı; Dasein ve Dasein dolaysızca özdeş kavramlar.)
4) Kendi Başkasının olumsuzlanması Birşeyin NİTELİĞİ. Birşey Başkasının ortadan kaldırılması yoluyla Birşeydir, ve bu ise gerçek karşıtlığın ve asıl Kavramın olanağıdır.
5) Birşey ve Başkasının bağıntısı onların Kavramıdır (oluş gibi).
6) Kendi-içinde-varlık başkalığın Yokluğudur: Birşey OLUMSUZLAMAdır, BAŞKASININ ONDA SONA ERMESİDİR.
7) Birşey Başkası ile olumsuz olarak ilişkilidir ve böylelikle kendini saklar.
“— dies Andere, das Insichsein des Etwas als Negation der Negation ist sein Ansichsein” (BM, S. 135).
Değişimde Birşey Başkasına geçer, ama Başkasının da Birşey olduğu düzeye dek içine geçtiği şey yine kendisidir, bir başka Birşeydir. Sınırda Birşey Başkasında sona erer (olumsuzlama).
Birşey Sınırda vardır ve yoktur.
Birşey ve Başkası belirli-Varlıklarını birbirlerinin ötesinde ve sınırlarının ötesinde bulurlar.
Sınır her ikisinin yokluğu olarak her ikisinin başkasıdır.
Olumsuzlamanın olumsuzlaması = birşeyin kendi-içinde-varlığı.
Birşey kendi doğası yoluyla Başkası ile ilişkilidir, çünkü başkalık onda onun kendi kıpısı olarak koyulmuştur. Kendi-içinde-varlığı olumsuzlama içerir ve bu olumsuzlama yoluyla olumlu varlığa iyedir. Başkasının olumsuzlanması birşeyin niteliğidir, çünkü birşey kendi başkasının ortadan kaldırılması olarak birşeydir.
Birşey başkasına geçer, ve kendisi olduğu denli de başkasıdır. Kendi-içinde-varlık onda kapsanan ama aynı zamanda kendi varlığı olan başkalığın yokluğudur. Birşey olumsuzlamadır, bir başkanın onda sona erişidir. Kendini olumsuz olarak başkası ile ilişkilendirir ve böylelikle saklar. Bu başkası, olumsuzlamanın olumsuzlaması olarak birşeyin kendi-içinde-varlığı onun kendinde-varlığıdır.
Birşeyin Başkası, ya da olumsuzlamanın olumsuzlaması olarak onun kendi-içinde-varlığı onun kendinde-varlığıdır.
Birşey o denli de ona dışsal başkasını yalın olarak olumsuzlar.
BİRŞEY KENDİ İÇİNE ÇEKİLİR (OLUMSUZLAMANIN OLUMSUZLAMASI) VE O DENLİ DE BAŞKASINI OLUMSUZLAR (YALIN OLUMSUZLAMA).
İKİ OLUMSUZLAMA BİRBİRİNE KARŞITTIR.
İKİ OLUMSUZLAMA BİRŞEY VE BAŞKASI OLARAK BİRBİRİNE KARŞITTIR. ONLARI BİRLEŞTİRİR VE AYIRIR. BU BELİRLENİM SINIRDIR.
Başkası-için-varlık birşeyin başkası ile olumlu birlikteliğidir. Sınırda başkası-için-yokluk/olmama, başkasının nitel olumsuzlaması öne çıkar. Sınır, birşeyin kendi içine yansımış olumsuzlaması olarak, ideal olarak birşey ve başka kıpılarını kapsar.
Sınır yoluyla birşey ne ise odur, ve sınırda niteliğini bulur. O denli de Sınır her iki belirli-Varlığın da yokluğudur.
Birşey kendi içkin sınırı ile kendinin çelişkisi olarak koyulur ve bunun yoluyla kendinin dışına ve ötesine itilir. Birşey sonlu olandır.

240.1. (3) Başkası-için-Varlık Birşeyin Başkası ile belirlenimsiz olumlu birlikteliğidir;
240.2. Sınırda Başkası-için-Yokluk, Başkasının nitel olumsuzlaması öne çıkar (ve bu kendi içine yansımış Birşeyden ayrı tutulur).
240.3. Sınırdaki bu çelişki Birşeyin kendi içine yansımış olumsuzlaması olarak Sınırın Birşey veBaşkası kıpılarını ideal olarak kapsamasında yatar.
240.4. Birşey ve Başkası ayrı kıpılar olarak aynı zamanda olgusal olarak, nitel olarak ayrıdırlar.
 
241.1. [a] Birşey dolaysız, kendi-ile-ilişkili belirli-Varlık olarak ilkin bir Başkasına göre bir Sınır taşır.
241.2. Sınır Başkasının Yokluğudur, Birşeyin kendisinindeğil; Sınırda Birşey kendi Başkasını sınırlar; ama bu Başkası da genelde Birşeydir.
241.3. Sınır Birşeyin Birşeyden ayrımıdır; bir Birşeyin ve ve başka Birşeyin, öyleyse genelde Birşeyin Yokluğudur.
 
242.1. Birşeyin Başkasını sınırlaması kendisinin de sınırlanmasıdır.
242.2. Ama Sınır Başkasının Birşeyde sona erişidir: Birşey ne ise Sınırı yoluyla odur ve Sınırda Niteliğini bulur.
242.3. Sınır yalın ya da ilk olumsuzlamadır; Başkası ise aynı zamanda O—Odur, Birşeyin Kendi-içinde-Varlığıdır.
 
243.1. Birşey, dolaysız belirli-Varlık olarak, bir başka Birşeye göre sınırdır.
243.2. Ama Sınır Birşeyin kendisinde de bulunur ve Birşey Sınır dolayısıyla Birşeydir ama Sınır o denli de Birşeyin Yokluğudur.
243.3. Sınır Dolaylılıktır ki onun yoluyla Birşey ve Başkası hem vardır hem de yoktur.
 
244.1. Birşey Sınırında hem var hem de yoktur; ve bu kıpılar dolaysızdır.
244.2. Böylece Nitel ayrım, olumsuz belirli-Varlık ve Birşeyin belirli-Varlığı birbirlerinin dışına düşerler.
244.3. Birşey belirli-Varlığını Sınırının dışında (ve de içinde) taşır;
244.4. Başkası da Sınırın dışındadır.
244.5. Sınır Birşey ve Başkası arasındaki orta terimdir ki onda ikisi de sona ererler.
244.6. Birşey ve Başkası belirli-Varlıklarını birbirlerinin ötesinde ve sınırlarının ötesinde taşırlar.
244.7. Sınır her birinin yokluğu olarak her ikisinin de başkasıdır.
 
245.1. Birşeyin Sınırından ayrımı ile uyum içinde Çizgi ancak sınırının, Noktanın dışında Çizgi olarak görünür (Düzlem Çizginin, Cisim Yüzeyinin dışında).
245.2. Sınır tasarımsal düşünce tarafından özellikle bu yanında görülür.
 
246.1. Birşey Sınırın dışında olduğu biçimiyle sınırsız Birşeydir, genelde belirli-Varlıktır.
246.2. Böyle olarak kendi Başkasından ayırdedilmez: Yalnızca belirli-Varlıktır, kendi başkası ile aynı belirlenimi taşır.
246.3. Her biri genelde Birşeydir, her biri bir Başkasıdır; her ikisi de aynıdır.
246.4. Bu birincil dolaysız belirli-Varlıkları şimdi Sınır olarak koyulur ki, her ikisi de ne iseler onda odurlar, birbirlerinden ayırdedilirler.
246.5. Sınır her ikisinin birliği ve ayrılığıdır.
246.6. Birşey belirli-Varlığını ancak Sınırda taşır; ama Sınır ve belirli-Varlık aynı zamanda birbirlerinin olumsuzudurlar.
246.7. ÖRNEK: Nokta Çizginin sınırıdır; Noktada çizgi sona erer ve başlar; Nokta saltık başlangıçtır.
246.8. ÖRNEK: Çizgi Yüzeyin, ve Yüzey Katının sınırıdır; ikisi de onlarda sona erer ve onlarda başlarlar.

247.1. Kendi içkin sınırı ile kendisinin çelişkisi olarak koyulan ve bu yolla kendi ötesine itilen Birşey Sonludur.
 

(c) Sonluluk

Sonluluk kıpıları belirli-Varlık ve Olumsuzlama olan bir Oluştur. Sınır ve Sonluluk arasındaki ayrım Sınırın birşeyin Niteliği ile bir olması, ondan ayrılmaması, birşeyin olumlu varlığını *nitel* sınırında taşımasıdır. Sonluluk ise bir *oluş* kategorisi olarak ortadan kalkışa belirlenmiştir. Sonlu olmak realite ve olumsuzlama arasında bir çelişki olmak, ve böyle olarak kendini ortadan kaldırmaktır. Değişim de bir oluştur, ama birşey değişimde başkasına geçtiği zaman başkasının da birşey olması ölçüsünde kendini sürdürür. Birşeyi ortadan kalkmaya götüren şey sonluluğudur. Onda varlık ve yokluk arasındaki karşıtlık belirli-Varlık (Nitelik) ve olumsuzlama arasındaki karşıtlığın daha belirli biçimini alır.

248.1. Birşeyin Varlığı belirlidir.
248.2. Birşeyin Niteliği vardır ve yalnızca belirli değil ama sınırlıdır.
248.3. Birşeyin Niteliği Sınırıdır ve onunla yüklü olarak ilkin olumlu, kararlı bir varlık olarak kalır.
248.4. Ama bu olumsuzlama (Sınır) gelişir ve belirli-Varlığı ile Olumsuzlaması (içkin sınırı) arasındaki karşıtlığın kendisi Birşeyin Kendi-içinde-Varlığıdır.
248.5. Birşeyin Kendi-içinde-Varlığı böylece bir oluştur, Birşeyin sonluluğunu oluşturur.

c. Die Endlichkeit.
Das Dasein ist bestimmt; Etwas hat eine Qualität, und ist in ihr nicht nur bestimmt, sondern begrenzt; seine Qualität ist seine Grenze, mit welcher behaftet, es zunächst affirmatives, ruhiges Dasein bleibt. Aber diese Negation entwickelt, so daß der Gegensatz seines Daseins und der Negation als ihm immanenter Grenze selbst das Insichsein des Etwas, und dieses somit nur Werden an ihm selbst sei, macht seine Endlichkeit aus.

c. Sonluluk
Dasein belirlidir; birşeyin Niteliği vardır ve onda yalnızca belirli olmakla kalmaz, ama sınırlıdır; Niteliği sınırıdır ki, onunla yüklü olarak ilkin olumlu, dingin belirli-Varlık olarak kalır. Ama bu olumsuzlama gelişir, öyle ki belirli-Varlığının ve ona içkin sınır olarak Olumsuzlamanın karşıtlığının kendisi Birşeyin kendi-içinde-Varlığıdır, ve bu böylece yalnızca kendinde oluştur, Birşeyin Sonluluğunu oluşturur.

B. Sonluluk
Belirli-Varlık ilkin dolaysızdır ya da olumlu (varlık) belirlenimi içindedir. Burada bulunan olumsuzlama (eğer ikincisini dikkate alırsak) ilk olumsuzlamadır. İkinci olarak belirli-Varlıkta kapsanan olumsuzlama (yokluk) belirlenimi gelişir. İkinci olumsuzlama olumsuzlamanın olumsuzlamasıdır.

Birşeyin varlığı belirlidir; birşeyin bir niteliği vardır ve onda yalnızca belirli değil ama sınırlıdır. Niteliği sınırıdır ve bununla yüklü olarak ilkin olumlu, kararlı bir varlık olarak kalır. Ama bu dinginlik yalnızca analitik anlak içindir, ve mantıksal olarak kararlılık yalnızca ve yalnızca bir soyutlamadır. Kavram ilişkileri yalnızca ilerler. Nitelik onu olumlu, dayanıklı bir varlık yapar. Ama aynı Nitelik o denli de baştan sona olumsuzdur. Sonluluk birşeyin varlığını (ya da daha doğrusu belirli-varlığını) ilgilendiren bir olumsuzlamadır. Buna göre SONLULUK kıpıları varlık ve yokluk yerine bundan böyle belirli-Varlık ve sınır olan bir Oluştur.

249.1. Şeyler sonludurlar: Eş deyişle yalnızca bir belirlilikleri olmakla kalmaz; yalnızca nitelikleri salt bir olgusallık ve özünlü belirlenimleri değildir; yalnızca sınırlanmış olmakla kalmazlar; ama tersine Yokluk doğalarını ve varlıklarını oluşturur.
249.2. Sonlu şeyler vardırlar, ama kendileri ile ilişkileri yalnızca kendileri ile olumsuz olarak ilişkili olmaları değil ama bu olumsuz ilişkide kendilerini kendi ötelerine göndermeleridir.
249.3. Sonlu şeyler vardırlar, ama varlıklarının gerçekliği sonlarıdır.
249.4. Sonlu şey genelde Birşey gibi yalnızca değişmekle kalmaz, ama varolmaya son verir.
249.5. Sonlu şeyin sona ermesi  salt bir olanak değildir, sona ermeksizin olamaz.
249.6. Sonlu şeyin Varlığı yokoluşunun tohumunu  Kendi-içinde-Varlığı olarak kapsamasıdır.
249.7. Sonlu şeylerin doğum saatleri ölüm saatleridir.

(a) Sonluluğun Dolaysızlığı (a. Die Unmittelbarkeit der Endlichkeit)

250.1. Sonluluk doruğuna itilmiş nitel olumsuzlamadır [die auf die Spitze getriebene qualitative Negation], (ve Niteliğini yitiren Birşey Varlığını da yitirir).
250.2. Sonluluk olumsuzlamadır ve Sonsuzluk ile kesin karşıtlık içinde durur.
250.3. Anlak Yokluğu şeylerin belirlenimi yapar ve aynı zamanda onu yokedilemez ve saltık yapar. (BURADA DİKKAT!)
250.4. Şeylerin geçicilikleri ancak kendi başkalarında, olumlu olanda yitebilecektir (Ihre Vergänglichkeit könnte nur in ihrem Anderen, dem Affirmativen, vergehen).
250.5. O zaman sonlulukları onlardan ayrılacaktı; ama sonluluk onların değişmez nitelikleridir, karşıtına geçmez, böyece bengidir. (Anlak bakış açısından).

251.1. Ama hiçbir felsefe sonluluğu saltık olarak görmez, çünkü sonlu sınırlıdır, geçidir; yokedilmez değildir.
251.2. Önemli olan nokta sonluyu düşünmede sonlunun varlığına sarılmak ve geçiciliği sürmeye bırakmak, ya da geçiciliğin kendisinin geçip gitmesine izin vermektir.
251.3. Ama Sonlunun sona ermesini kabul eden görüşte bu olmaz (= geçicilik geçip gitmez).
251.4. Sonlu Sonsuz ile uzlaşmaz ve birleşmez; saltık Varlık Sonsuza yüklenir; Sonlu onun olumsuzu olarak kalır, onunla birleşmez, kendi yanında kalır.
251.5. Sonlu sona ererse, o zaman bu sona erme onun son belirlenimi olur, sona ermenin sona ermesinde ortaya çıkacak olan olumluluk değil.
251.6. Sonlu olumluda sona ermezse, sonu yokluk olarak kavranırsa, o zaman soyut yokluğa geri dönülmüş olur.

252.1. Sonlunun gelişimi: İçinde bu çelişkiyi taşıdığı için kendi içinde çözülür, ve gene de böylelikle edimsel olarak çelişkiyi çözer:
252.2. Sonlu yalnızca geçici olmakla ve sonlanmakla kalmaz, ama sona erme, yokluk son belirlenim değildir, ama kendisi sona erer.

(b) Sınırlama ve Gerek (b. Die Schranke und die Sollen)

253.1. Birşey sonludur, ya da sonlu olan vardır.
253.2. Ama Birşey soyut Varlık değildir, belirlidir, bir Sınırdır ki, onun kendi-içinde-Varlığını, Sonluluğunu oluşturur.

254.1. Belirlilik Başkalıkta Birşeyin 'kendinde'sine (Ansich) ait olarak kapsanır;
254.2. Başkalığın dışsallığı bir yandan Birşeyin kendi içselliğidir; öte yandan dışsall olarak ondan ayrı kalır.
254.3. Başkalık Sınır olarak belirlendiği çin, kendisi olumsuzlamanın olumsuzlamasıdır, ...

254.5. Bu Kendinde-varlık böylelikle kendisinin ondan ayrı olan Sınırı ile, Sınırlama olarak kendisi ile olumsuz bağıntı olarak 'Gerek'tir. :: Dieses Ansichsein hiermit ist als die negative Beziehung auf seine von ihm auch unterschiedene Grenze, auf sich als Schranke, Sollen. (Burada Sınır/Grenze ve sınırlama/Schranke)

TAMAMLANACAK.

255.1. Birşeydeki Sınırın Sınırlama olması için (Daß die Grenze, die am Etwas überhaupt ist, Schranke sei,), Birşey aynı zamanda kendi ötesine geçiyor olmalıdır; kendi içinde Sınır ile varolmayan birşey (Nichtseiendes ) olarak ilişkili olmalıdır.
255.2.

256.1. " 'Gerek' öyleyse çifte belirlenim kapsar: Bir kez, olumsuzlamaya karşı kendinde varolan belirlenim olarak; ve ikinci kez ise bir Yokluk olarak aynı şey, ki Sınır olarak ondan ayrıdır, ama aynı zamanda kendisi kendinde-varolan belirlenimdir."

Almanca metin: "Das Sollen enthält also die verdoppelte Bestimmung, einmal sie als an sich seiende Bestimmung gegen die Negation, das andere Mal aber dieselbe als ein Nichtsein, das als Schranke von ihr unterschieden, aber zugleich selbst ansichseiende Bestimmung ist."

257.1. Sonlu böylece kendini belirleniminin sınır ile ilişkisi olarak belirlemiştir.
257.2. Bu ilişkide belirlenim bir Gerek, ve sınır bir sınırlamadır; böylece ikisi de Sonlunun kıpıları ve bu nedenle kendileri sonludur.

258.1. Olması gereken vardır, ve aynı zamanda yoktur.
258.2. 'Gerek' öyleyse bir sınırlamadır.

259.1. Birşeyin kendinde-varlığı belirleniminde kendini 'Gerek'e indirger; çünkü kendinde-varlığını oluşturan şey bir ve aynı bakımdan varolmayan birşeydir.
259.2. Sonlunun sınırı ona dışsal değildir, tersine belirlenimi ayrıca sınırlanışıdır.

260.1. Sonlu 'Gerek' olarak kendi sınırını aşar.

261.1. 'Gerek' olarak Birşey sınırının ötesine geçer; ama aynı zamanda 'Gerek' olarak sınırını taşır. İkisi ayrılmazdır.

'Gerek' Üzerine Not (SONRA YAZILACAK).

Gerek özsel olarak bir sınırlamadır.

269.1. 'Gerek' sınırlama, ve sınırlama 'Gerek' kapsar.
269.2. İlişkileri ikisini de kendi-içinde-varlığında kapsayan Sonludur.
269.3. İkisi de birbirinin olumsuzudur; nitel olarak karşıttırlar.
269.4. Sonlu bu kendi içindeki çelişki nedeniyle ortadan kalkar, varolmaya son verir.
269.5. Bu sonuç genelde olumsuzdur, ve böylece Sonlunun belirleniminin kendisidir.
269.6. Sonlu var olmaya son vermede var olmaya son vermemiştir.
269.7. İlkin yalnızca bir başka Sonlu olmuştur ki, bir başka Sonluya geçiş olarak eşit ölçüde bir sona ermedir; ve bu sonsuza dek böyle sürer.
269.8. Sonlu bu sona ermede, bu kendi olumsuzlanmasında kendinde-varlığa ulaşmış, kendi içinde birleşmiştir.
269.9. Gerek sınırlamayı aşar, e.d. kendini aşar; ama kendi ötesi ya da başkası yalnızca kendisinin sınırlanışıdır.
269.10. Sınırlama ise kendi ötesini, 'Gerek'i gösterir.

SONLULUĞUN DOLAYSIZLIĞI Sonlu Saltık mıdır? Sonlunun geçiciliği belirtiktir. Böyle olarak — anlak için — Sonsuz ile birleşmesi saltık olarak olanaksızdır. Eğer varlık Sonsuza yüklenirse, sonluya yalnızca olumsuz belirlenim kalır: Sonlu olan yoktur, ve bu yokluk içinde sonsuza dek Sonsuz karşısında varolmaya belirlenir. Bu çelişki Kavramı daha öte açındıran etmendir.
SINIRLAMA VE GEREK
Sonlu vardır. Sonlunun ve Varlığın birliği arasındaki çelişki açıktır.

Olması gereken vardır, ve aynı zamanda yoktur.

Gerek özsel olarak bir sınırlamadır.