Mülkiyetin tanınması tarihsel olarak yeni bir olaydır. Katolik Mafya, feodal ve ortaklaşacı Çinli, despotik Rus, bir kasta ait Hintli, anarşist Proudhon, ortaklaşacı Marx, Lenin, Stalin tümü de İstenç, Mülkiyet, Özgürlük, Hak, Kişi, Birey kavramlarının bilgisinden yoksun olmada birleşir. Mülkiyet modern dönemde henüz Doğuya ve Doğuluya yabancı bir kavram ve realite olarak kalmayı sürdürür. Doğuda Bir özgür, ve nüfusun arta kalanı serf, kul ya da köledir. Genel olarak entellektüel de aynı despotik kültür içinde şekillendiği düzeye dek Mülkiyete düşmandır çünkü onda o olmayan, kendisi olmayan birşeyi, İstenci görür. Marxizmin ancak Doğunun engin despotik alanlarında bir tür gerçekleşme olanağı bulabilmesi Doğuda İstencin henüz bir realite olmamış olmasına bağlıdır.

Doğulu ancak özgür bireyin ahlaklı olabileceğini, ancak İstenci olan bir insanın Hakkı tanıyabileceğini, haksızlığı, suçu ve bütününde kötülüğü ancak onun bilebileceğini ve yadsıyabileceğini anlayamaz, çünkü Özgürlüğün gerçek bilincinden ve anlamından yoksundur. Despotik bilinç Mülkiyeti hırsızlık olarak, giderek bir suç olarak, genelde haksızlık olarak görür.

Batıda serflik düzeninde lordun mülkiyeti Hak üzerine değil, Zor ve Şiddet üzerine dayanıyordu. Gücün Hak olduğu öğretisi ancak Hakkın bilincinin doğması ile, Özgürlük ve İstencin yalnızca tikel bireylere ya da kümelere değil ama insan olarak insana özsel olduğunun bilinci ile geçerliğini yitirdi ve yerini aşamalı olarak Hakkın, Yasanın, Devletin egemenliği kavramına bırakma sürecine girdi. Ancak özgür Birey insan olmanın hakkını verebilir, gelişebilir. Bilim, Sanatlar, Ahlak doğuştan köleler için yalnızca dışsal şeylerdir.

Mülkiyet Şeyin İstencimin altında olmasını, 'benim' olma belirlenimini, bu tinselliği taşıdığını anlatır. Benim olan Şey ile dilediğimi yaparım — onu kullanırım, tüketirim, onunla yokederim ya da varederim, onunla sömürürüm ya da iyilikte bulunurum, onu yokedebilirim, satabilirim, armağan edebilirim, vb.

İstencimi herşey üzerine, tüm Şeyler üzerine yatırabilirim, herşey Mülkiyetim olabilir ve böyle olarak tanınabilir: Şeyler, düşünsel ürünler, yetenekler, yetiler, bedenim.

Ama İstencimin kendisine egemen olamam, onu devredemem, veremem, teslim edemem. Çünkü İstenç saltık olarak özgür olandır, bir Şey değildir.

Mülkiyet dolaysız bir İstenç-belirlenimidir, Ahlak ve Törellik belirlenimlerinin dolaylılığını gerektirmez, ve ahlaksal İstençten ve törel İstençten soyutlama içinde alınabilir.

Doğal bilinç (felsefi olmayan bilinç, Anlak, tasarımsal bilinç) mülkiyeti kendi dışındaki duyusal, fiziksel, giderek özdeksel şey olarak görür. Hiç kuşkusuz Mülkiyet Şey ile ilgilidir, üstelik bu Şey zorunlu olarak fiziksel olmasa da. Ama Şey kavramından Mülkiyet kavramını çıkarsayamayız. Mülkiyet özsel olarak bir Kavramdır, ve böyle olarak bilinçtedir. Mülkiyet bir tinselliktir. Mülkiyetin ortaya koyulması gibi, devredilmesi, paylaşılması, bağışlanması, ya da ortadan kaldırılması da bilinçte yer alır, çünkü tümü de İstenç belirlenimleridirler.

İstenç genel olarak özgürdür, ve bu soyut, dolaysız özgürlük içinde hiçbir sınır, saltık olarak hiçbir yasak tanımamak onun eşit ölçüde soyut Hakkıdır. Bu düzeye dek İstencin nesnesi olma olanağını taşımayan hiçbirşey yoktur. Giderek henüz bir İstenç olduğunun, özgür olduğunun bilincinde olmayan insanın kendisi bile Mülkiyet yapılabilir. Roma Ailesinde çocuklar babanın mülkiyeti idiler. Solon öncesi Atina'da borçlu yurttaşlar borçlarını ödemek için alacaklılara bedenlerini satıyorlardı.

Mülkiyetin kendinde bir erek durumuna yükseltilmesi ne ussaldır, ne de haklı. Bu istek duyunçlu değildir, dürtüseldir, kendini bağımlı kılmak, istencin özgürlüğünü dürtünün zorunluğu ile değiştirmek, ve hırsın büyümesi ile orantılı olarak insan olma Niteliğini, insanlaşmayı engellemektir. Soyut Hak alanı Ahlak alanı değildir. İstencin dürtüsel, itkisel olarak, düşüncesiz olarak belirlendiği alandır.

Kapitalist olarak bilinen hırs karakteri bu nedenle de bilgisiz, duyarsız, giderek duyunçsuz ve değersiz kalır, özsel Nihilizmini dürtüsü ile, usdışı Güç İstenci ile örter. Mülkiyet kavramsal olarak İstencin ilk, dolaysız belirlenimidir. Ama yalnızca dolaysızdır ve 'dolaysızlığı' yalnızca bir soyutlamayı değil, ama duyunçsuzluk ve düşüncesizlik ile örtüşmeyi anlatır. İstenç bu dolaysızlık aşamasından Ahlak ve Törellik aşamalarına geçer. Bu geçişi yapmayan istenç kendi dolaysızlığını, Mülkiyet biçimini başkaları pahasına ileri sürer (Liberalizm). Onların Gereksinimlerine karşı, onların birer insan olarak gelişme Haklarına karşı ileri sürer. Bu Mülkiyet özgürlüğü ile ilgisiz ve sözcüğün tam anlamıyla insanlık dışı olandır. İstenç henüz Dürtünün tiranlığını yenebilmiş değildir.

Asya'da böyle birşey yoktur. Henüz özgürlük, insan değeri, insan onuru gibi şeylerin en küçük bir bilincini taşımayan Çin'de işsizlerin sayısı 175, ve henüz Kast ayrımını Anayasasında tanıyan Hindistan'da 100 milyon kadardır. Ve iki ülkede binlerce yıldır yaptıkları gibi toprak işlemekte olan toplam 375 milyon insan saati 5-10 kuruş olan işlerde çalışabilmek için kente göç fırsatını kollamaktadır. Bu sayı birarada ABD ve AB'in toplam işgüçlerinin üzerindedir. Ve bu Asya kültürlerinde nüfus artışı bütünüyle doğanın denetimindedir. 2005'te Çin'de 100.000 kadar ölümcül iş kazası olmuştur ve bütün Asya'da çalıştırılan çocukların sayısı 130 milyon kadardır. (KAYNAK).

Nasıl olur da cezalandırılabilir bir gasp yoluyla olmanın dışında bir insan ya da bir halk çok büyük bir toprağı ele geçirebilir ve bütün insanlığı ondan yoksun bırakabilir, çünkü tüm geri kalanlar böyle bir edim yoluyla doğanın onlara ortaklaşa verdiği oturacak yerlerden ve yiyeceklerden yoksun bırakılmaktadırlar?

Kişinin birey olması Mülkiyet hakkının özel olmasının zeminidir. Ama Mülkiyet iyesinin tüzel Kişilik olması olgusunun kendisi aynı zamanda Mülkiyetin sınırsızca özel, kişisel olmasını önler. Yine, Mülkiyet özsel tanınma kıpısına gereksindiği ölçüde benzer olarak saltık değildir.

Mülkiyet yalnızca ona iye olanın değil, ama onu özel Mülkiyet olarak tanıyanların da bilincinde varolur. Bu düzeye dek özel mülkiyet evrensel tüzel istencin, kamunun denetimine baştan sona açıktır, vergilendirilebilir, el koyulabilir, kamulaştırılabilir, devletleştirilebilir. Burada evrensel ile karşıtlık içinde bireyselliğe saltık olarak sarılmakLiberalizmin, yalnızca soyut Hak alanında kalmak isteyen ve bunu saltık atomik bireyselliğin terimlerinde yapmak isteyen istencin belirlenimidir.

Mülkiyetin tüzel Kişiliğin hakkı olması zemininde, Mülkiyet evrensel tüzel Kişinin, Devletin mülkiyeti ve böylece en azından biçimsel olarak bütün bir toplumun Mülkiyeti yapılabilir. Ama Kişinin genel olarak bireysel, özel Mülkiyet hakkının olması kavramı karşısında, Mülksüzleştirilen Kişi bir Kişi olmaya, özgür olmaya son verir. Ortaklaşacılık (komünizm) bireysel istenci bütününde ortadan kaldırır: Bireyin Ahlaksal varoluşunu, Duyunç özgürlüğünü olduğu gibi politik yaşamını, kendi Yasalarını belirleme hakkını da siler. Özgürlük bilincinin geri alınamaz olması ölçüsünde, Devletleştirme ancak özgürlük bilincinin daha şimdiden varolmadığı kültürlerde olanaklıdır.

Liberalizmin kavramı Özel Mülkiyeti doğrulamada değil, saltıklaştırmada yatar. Bu düzeye dek, 'Liberalizm' Özgürlük ile ancak sınırlı olarak örtüşür, çünkü açıkça Ahlak ve Törellik alanları ile, giderek Devlet ile çelişki içindedir. Ortaklaşacılık Devleti sınırsızca büyütürken, buna karşı Liberalizmin mantığı onu bütünüyle silme eğilimindedir. ('Liberalizm' sözcüğü örtmece olarak kullanılır — Kapitalizm ayıbını örtmek için.)

Özel Mülkiyetin kaldırılmasının ancak İstenç özgürlüğünün bastırılması pahasına gerçekleşmesi ölçüsünde, kamulaştırma ancak Özgürlüğün henüz evrensel karakter olmadığı kültürlerde olanaklıdır. İstenç ancak özgür olmadığı yerde — böylece ancak varolmadığı yerde — bastırılabilir. Ortaklaşacılık bu yüzden hangi kültürlerde İstenç Özgürlüğünün bilinçlerde ve realitede olmadığını açığa serer.

Mülkiyetin tüzel kişinin belirlenimi olması onun kurumsal mülkiyet de olabilmesinin zeminidir (vakıf, dernek, Devlet). Ama kurumsallık mülkiyete kendi iç belirlenimlerine göre yaklaşır ve onu kendine özgü amaçlar uğruna kullanır. Bir İstenç olarak Devletin özel mülkiyet iyesi gibi davranması olanaklı, ama Kavramı ile uygun değildir. Anamal olarak Özel Mülkiyetin kavramı büyümektir, kârdır. Ama Devlet bir Şirket işlevini üstlenemez.

Fraternité de İlkeden öteye geçmemiştir. Başkalarından ayrı olarak, Fransız Tini dünyadaki kardeşlerinden kardeşliğe hiç de yaraşır olmayan eylemlerini kardeşlik adına yapmada ayrılır. Kardeşliğin Tinin özsel olarak doğallıkbelirlenimi altında duran bir ilişkisi olduğunu, ussal bir bağın hiç kuşkusuz daha güvenilir olduğunu gösterir.

Platonik devlet düşüncesi kişiye karşı özel mülkiyete izin vermeme gibi bir haksızlığı genel ilke olarak alır. Malların ortaklığı, ve özel mülkiyet ilkesinin yasaklanması zemininde, dinsel ya da dostça ve giderek zoraki bir insan kardeşliği düşüncesi kendini tinin özgürlüğünün ve hakkın doğasını yanlış saptayan ve onları belirli kıpılarında göremeyen bir anlayışa kolayca sunabilir. Sorun üzerine ahlaksal ya da dinsel bakış açısını dikkate alırsak, Epikürüs şeylerin ortaklığı için böyle bir birlik kurmayı tasarladıkları zaman dostlarını durdurmuştu; tam şu nedenle ki, böyle bir birlik güvensizliği tanıtlayacak ve birbirlerine güvensizlik duyanlar ise dostlar olmayacaklardı (Diog[enes] Laert[ius] I, X, n. VI.).

Die Idee des Platonischen Staats enthält das Unrecht gegen die Person, des Privateigentums unfähig zu sein, als allgemeines Prinzip. Die Vorstellung von einer frommen oder freundschaftlichen und selbst erzwungenen Verbrüderung der Menschen mit Gemeinschaft der Güter und der Verbannung des privateigentümlichen Prinzips kann sich der Gesinnung leicht darbieten, welche die Natur der Freiheit des Geistes und des Rechts verkennt und sie nicht in ihren bestimmten Momenten erfaßt. Was die moralische oder religiöse Rücksicht betrifft, so hielt Epikur seine Freunde, wie sie, einen solchen Bund der Gütergemeinschaft zu errichten, vorhatten, gerade aus dem Grunde davon ab, weil dies ein Mißtrauen beweise und [die,] die einander mißtrauen, nicht Freunde seien (Diog. Laër. I, X, n. VI).

Toprağın ekilmesini zorunlu olarak onun bölünmesini getirdi; ve mülkiyeti, bir kez tanınır tanınmaz, ilk türe kuralları izledi ...

...
Çiftçiye işlediği toprağın ürünleri için hak vererek sonuçta ona onları üreten toprak üzerinde de hiç olmazsa hasada dek ve böylece yıldan yıla bir hak veren şey yalnızca emektir; ve bu sürekli bir iyelik oluşturduğu için, kolayca mülkiyetedönüşür.

De la culture des terres s’ensuivit nécessairement leur partage, et de la propriété une fois reconnue les premières règles de justice ... 

...
C’est le seul travail qui donnant droit au cultivateur sur le produit de la terre qu’il a labourée, lui en donne par conséquent sur le fond, au moins jusqu’à la récolte, et ainsi d’année en année, ce qui faisant une possession continue, se transforme aisément en propriété.

...
Toplumun ve yasaların kökeni böyleydi, ya da böyle olmuş olmalıdır. Bunlar zayıflara yeni zincirler ve varsıllara yeni güçler sağladılar, doğal özgürlüğü geri alınamayacak bir yolda yokettiler, mülkiyet ve eşitsizlik yasasını sonsuza dek yerleştirdiler, becerikli bir gasbı geri alınamaz bir hakka çevirdiler, ve bir kaç hırslı insanın kârı için o günden bu yana tüm insan soyunu emek, kölelik ve sefilliğe mahkum ettiler.

...
bir doğa durumunda hemen hemen varolmayan eşitsizlik gücünü ve artışını yetilerimizin gelişmesinden ve insan anlığının ilerlemesinden türetir ve sonunda mülkiyet ve yasaların kurulması yoluyla sağlamlaşır ve meşrulaşır. Ayrıca şu çıkar ki, yalnızca pozitif hak tarafından aklanan ahlaksal eşitsizlik aynı oranda fiziksel eşitsizlik ile birlikte olmadığı her durumda doğal hakka aykırıdır — bir ayrım ki, bu bakımdan tüm uygar halklar arasında hüküm süren eşitsizlik türü hakkında ne düşüneceğimizi yeterince belirler, çünkü bir çocuğun bir yaşlıya buyruklar vermesi, bir budalanın bilge bir insana yol göstermesi, ve açlıktan ölen kalabalıklar yaşam zorunluklarından yoksunken bir avuç insanın kendilerini gereksiz şeylerle tıka basa doyurmaları, nasıl tanımlanırsa tanımlansın, açıkça tüm Doğa Yasasına aykırıdır.

...
Telle fut, ou dut être, l’origine de la société et des lois, qui donnèrent de nouvelles entraves au faible et de nouvelles forces au riche,18 détruisirent sans retour la liberté naturelle, fixèrent pour jamais la loi de la propriété et de l’inégalité, d’une adroite usurpation firent un droit irrévocable, et pour le profit de quelques ambitieux assujettirent désormais tout le genre humain au travail, à la servitude et à la misère.

...
que l’inégalité, étant presque nulle dans l’état de nature, tire sa force et son accroissement du développement de nos facultés et des progrès de l’esprit humain et devient enfin stable et légitime par l’établissement de la propriété et des lois. Il suit encore que l’inégalité morale, autorisée par le seul droit positif, est contraire au droit naturel, toutes les fois qu’elle ne concourt pas en même proportion avec l’inégalité physique; distinction qui détermine suffisamment ce qu’on doit penser à cet égard de la sorte d’inégalité qui règne parmi tous les peuples policés; puisqu’il est manifestement contre la Loi de Nature, de quelque manière qu’on la définisse, qu’un enfant commande à un vieillard, qu’un imbécile conduise un homme sage, et qu’une poignée de gens regorge de superfluités, tandis que la multitude affamée manque du nécessaire

Dolaysız tekil Şeylere, kişisel-olmayana bağımsızlık ve gerçek kendi-için-varlık ve kendi-içinde-varlık anlamında olgusallık yükleyen sözde felsefe, ve yine tinin gerçekliği bilemeyeceği ve kendinde Şeyin ne olduğunu bilmediği inancasını ileri süren felsefe* özgür istencin bu Şeylere karşı tutumu tarafından dolaysızca çürütülür. Eğer bilinç için, sezgi ve tasarım için o sözde dışsal şeyler bağımsızlık görünüşü taşıyorlarsa, o zaman buna karşı özgür istenç böyle bir edimselliğin idealizmi, onun gerçekliğidir.

[*Bu Kant'ın felsefesidir.]

Diejenige sogenannte Philosophie, welche den unmittelbaren einzelnen Dingen, dem Unpersönlichen, Realität im Sinne von Selbständigkeit und wahrhaftem Für- und Insichsein zuschreibt, ebenso diejenige, welche versichert, der Geist könne die Wahrheit nicht erkennen und nicht wissen, was das Ding an sich ist, wird von dem Verhalten des freien Willens gegen diese Dinge unmittelbar widerlegt. Wenn für das Bewußtsein, für das Anschauen und Vorstellen die sogenannten Außendinge den Schein von Selbständigkeit haben, so ist dagegen der freie Wille der Idealismus, die Wahrheit solcher Wirklichkeit.

§ 45

Birşeyi kendi dışsal gücüm altına almam İyeliği oluştururken, durumun tikel yanı, birşeyi doğal gereksinim, dürtü ve özenç dolayısıyla kendimin yapmam ise İyelikteki tikel çıkardır. Ama özgür istenç olarak kendim için İyelikte nesnel ve böylelikle ilkin edimsel istenç olmam yanı iyelikte gerçek ve tüzel olanı, Mülkiyet belirlenimini oluşturur.

Mülkiyete iye olmak, eğer gereksinim birincil öneme yükseltilmişse, gereksinim açısından bir araç olarak görünür; ama gerçek konum ise, özgürlük bakış açısından, özgürlüğün ilk belirli-varlığı olarak Mülkiyetin kendi için özsel erek olmasıdır.

[İyelik ve Mülkiyet]

§ 45

Daß Ich etwas in meiner selbst äußeren Gewalt habe, macht den Besitz aus, so wie die besondere Seite, daß Ich etwas aus natürlichem Bedürfnisse, Triebe und der Willkür zu dem Meinigen mache, das besondere Interesse des Besitzes ist. Die Seite aber, daß Ich als freier Wille mir im Besitze gegenständlich und hiermit auch erst wirklicher Wille bin, macht das Wahrhafte und Rechtliche darin, die Bestimmung des Eigentums aus.

Eigentum zu haben, erscheint in Rücksicht auf das Bedürfnis, indem dieses zum Ersten gemacht wird, als Mittel; die wahrhafte Stellung aber ist, daß vom Standpunkte der Freiheit aus das Eigentum, als das erste Dasein derselben, wesentlicher Zweck für sich ist.

§ 62

[Mülkiyet özgürlüğünün tarihteki süreci. Çin, Hindistan, Mısır, Roma, Osmanlı İmparatorluğu, vb. gibi kültürlerde özel mülkiyet ne biçimde ve ölçüde bulunuyor?]

§ 62

[Anahatlarda Feodalizm üzerine bir bölüm.]

BÖLÜM V
MÜLKİYET ÜZERİNE

Chapter V
OF PROPERTY

[Buna göre hiç kimse kendi Emeği ile ürettikleri dışında birşeyin Mülkiyetini alamaz. John Locke Mülkiyeti dolaysızca bedensel olanla ve böylece Emek ile ilişki içinde görür. Bir Şey ancak bedensel Emek ile "karışırsa" Mülkiyet olur, Mülkiyetin kaynağı Emektir. Bu durumda Proudhon ağzının açamayacaktır. Gerçekte bu görgücü, giderek özdekçi çözümleme İstenci bütünüyle gözardı eder.]

Kaynak.

İstenç kendini ilk olarak bütün bir dışsal (özdeksel ve tinsel) dünya üzerinde iyelik hakkı biçiminde gösterir: Herşey insanın iyeliğinde olabilir. Mülkiyetin İyelikten ayrımı bu İyeliğin 'benim' olarak tanınmasıdır. İnsanın tüm Şeyleri istemeye yetenekli olduğunu Tarih başından bu yana görgül olarak sergilemiştir.

Anarşizm suçun ve kötülüğün kaynağını Devlette ve yapay kurumlar olarak gördüğü yasalarda ve düzenlemelerde bulur, ve gerçekten de Devlet ve Yasalar olmaksızın Suç olamaz, çünkü Ceza da olamaz.

Mülkiyetin hırsızlık olduğu görüşü ondaki tanınma öğesini gözardı eder.

Mülkiyetin insan üzerindeki denetimi dışarıda değil ama içeridedir, onun kendi istekleri, hırsları, eğilimleridir. Moral Özgürlükkendini tam olarak böyle dürtülere karşı çıkabilmede gösterir. Dolaysız Hak Özgürlüğün ilk, soyut belirlenimidir. Ama Özgürlüğün doğası gelişmektir, ve Duyunç Özgürlüğünden, doğruyu ve eğriyi, iyiyi ve kötüyü ayırdetme yetisinden söz ederiz. Duyunç özgürdür deriz, saltık olarak özgürdür çünkü en içseldir, hiçbir zorlama altına alınamaz. Giderek duyunçsuzluk dediğimiz şey bile duyuncun zorlanmasını değil ama kabalığını, hamlığını anlatır. En duyunçsuz insanda bile, eğer insan ise, bu yeti bulunur — yetersiz açınmışlığı içinde. Ama Duyuncun içselliği onu öznelliğe sınırlar ve öznellik nesnel dünyada güçsüzlüğü anlatır. Duyunç Özgürlüğün açınımının son noktası değildir.

Mülkiyet her durumda dışlayıcı bir yan taşır, onu tanıyan, istencinde ondan dışlandığını onaylayan bir 'başka'sını gerektirir. Anarşizmin Mülkiyeti hırsızlık olarak görmesi bu dışlanma etmenine bağlıdır. Herşeyin özel Mülkiyet olabildiği ve olduğu yurttaş toplumunda bireysel mülkiyet istenci kamusal mülkiyet alanı dışında bütün bir realiteden dışlanır, ve sonunda mülkiyetini bütünüyle yitirdiği zaman varoluş alanını da bütünüyle yitirir, Kişi olmaya son verir ve sokağa düşer. Gönenç Devletinin buna karşı önlemler almış olması istencinde silinmiş bireyi yalnızca fiziksel olarak yaşamda tutmaya yarar.

Mülkiyet İstencin yalnızca dolaysızbiçimidir ve böyle olarak henüz Duyuncun değil ama dürtüsel eğilimlerin (hırs, açgözlülük) denetimindedir. Burjuvaziyi bir sınıf olarak değersizleştiren ve kendi gözünde bile küçük düşüren zemin budur. Mülkiyetin insana egemen olması, kötülük kaynağı olması bu dolaysız biçime eşlik eden belirlenimlerin kendilerinin dolaysız ya da doğal olmalarına bağlıdır. Öte yandan Mülkiyetin duyuncun denetiminde olabilmesi bilinen bir olgudur, ve tarih Anamalı ilke yapmayan, giderek buna izin vermeyen kültürlerin örnekleri ile doludur (Sparta başta olmak üzere bütün Yunan kent-devletleri, tek Tanrılı dinler, Roma İmparatorluğu, Osmanlı İmparatorluğu). Ama bu durumda bile Mülkiyet kavramı Evrensel Hak kavramı ile, İnsanın Hakkının bütün bir varoluş olması olgusu ile çelişir. Anamalcılık yalnızca anamala bağlı bir bilinç biçimi değildir. Anamalcılık anamalın saltıklaştırılmasıdır. Ama böyle birşey edimsel olarak varolamaz. Bu düzeye dek anamalcılık anamala genellikle insan değerlerinin üstünde değer veren tutumu anlatır.

Sonsuz, özgür Duyuncun bu ilişkisi tam olarak onu sonlu, salt öznel yapan yanıdır. Duyunç her zaman karşıtı ile, eğilim, dürtü, tutku ile koşulludur. Böylece duyuncun Hakkı dolaylı haktır, Ahlak alanıdır. Törellik duyunç tarafından doğrulanmış İstencin alanı olarak Ahlakın bu dolaylılığının ortadan kaldırılması, Hakkın bir kez daha kendi-için-varlığını bulması, edimselleşmesidir. Törellik alanı edimsel özgürlük alanıdır.

KİTAP I - IV

Yunan yurttaşları Mülkiyetsiz, Anamalsız bir toplum içinde varolmadılar. Romalılar ve Osmanlılar da. Ama Mülkiyet ve Anamal varoluşlarında hiçbir zamanbirincil değer olmadı. Ve en parlak evrelerinde varoluşlarını değerli kılan şeyler Erdem, İnanç, Güzel Sanatlar, Felsefe gibi saltık tinsel değerlerdi. Salt dolaysız İstenci birincil kılmak, salt özdeksel Mülkiyeti varoluşun odağı yapmak varoluşu anlamsızlaştıran ve değersizleştiren şeydir. Varoluşçu felsefeci bunun bilincindeyken anamalcı değildir.

Mülkiyet salt Mülkiyet olarak alındığında Aristoteles'in anlatımında olandan daha öte bir imlem taşımaz: Şeylere gereksinirim, onları kullanırım, tüketirim, ve başkaları bunu Hakkım olarak tanırlar. Ama bu suçsuzluğuna karşın Mülkiyet sonsuz kötülüğün kaynağı olarak görünür, çünkü insan İstencinden ayrı birşey gibi, ondan bağımsız, kendi başına varolan ve davranan birşey gibi, kendi İstenci olan bir fetiş gibi görülür. Mülkiyet hırsızlık yapmaz, insan yapar; onu başkaları üzerinde üstünlük, sömürü, denetim aracı olarak kullanan yine insan İstencidir. Mülkiyet kaldırıldığı zaman hiç kuşkusuz onunla ilgili tüm Haksızlıklar da ortadan kalkar. Ama insan doğası kötülüğün ötesine geçmiş, iyileşmiş olmaz. Mülkiyet ile birlikte İnsan İstencinin de ortadan kaldırılması onun deneyimini, eğitimini, kendini tanımasını önler. İnsan kendi doğasını ancak onu deneyimleyerek, onu yaşayarak tanır. İstencin bastırılması onun eğitiminin bastırılması, büyümemiş kalmasının güvencesidir.

Gerçekte Şey bununla kendinde herhangi birşey kazanmış olmaz. Ama başkaları tarafından 'benim' olarak tanınır. Mülkiyet bir tin ya da tinselliktir, yalnızca bilinçlerde vardır. Şey ve insan arasındaki ilişki doğal olabilir. İnsan şeyi yalnızca tüketebilir. Ama ona bir kültür verebilir, onu tinselleştirebilir, onu Mülkiyet yapabilir. Benzer olarak, insanın bir hayvana hayvan olarak bakmak yerine ona tapınması da doğal davranıştan tinsel davranışa geçiştir. Aptallık doğaya değil, insana, düşünen varlığa özgüdür. Ama insanın hayvanın, yontunun, taş toprağın tapınmaya değer olmadığını anlaması için ilkin gerçekten gerçek Değer olanın bilincini üretmesi gerekir.

Zusatz. Das Vernünftige des Eigentums liegt nicht in der Befriedigung der Bedürfnisse, sondern darin, daß sich die bloße Subjektivität der Persönlichkeit aufhebt.

... kişiler kişilikleri açısından eşittirler. Ama bu boş bir geneleme önermesidir; çünkü kişi soyut birşey olarak henüz tikelleşmiş ve belirli ayrımı içinde koyulmuş birşey değildir. — Eşitlik soyut Anlak özdeşliğidir ki derin düşünce ve böylelikle genel olarak entellektüel sıradanlık bir birliğin ayrım ile bağıntısı karşısında kaldığı zaman ilk olarak buna sarılır. Burada Eşitlik yalnızca genel olarak soyut kişilerin Eşitlikleri olabilir ve tam bu yüzden iyeliği ilgilendiren herşey, bu Eşitsizlik alanı, onun dışına düşecektir.

Ek. ... insanlar hiç kuşkusuz eşittirler, ama yalnızca Kişiler olarak, eş deyişle iyeliklerinin kaynağı açısından. Buna göre, her insanın mülkiyeti olmalıdır.

In der Persönlichkeit sind die mehreren Personen ... gleich. Dies ist aber ein leerer tautologischer Satz; denn die Person ist als das Abstrakte eben das noch nicht Besonderte und in bestimmtem Unterschiede Gesetzte. — Gleichheit ist die abstrakte Identität des Verstandes, auf welche das reflektierende Denken, und damit die Mittelmäßigkeit des Geistes überhaupt, zunächst verfällt, wenn ihm die Beziehung der Einheit auf einen Unterschied vorkommt. Hier wäre die Gleichheit nur Gleichheit der abstrakten Personen als solcher, außer welcher eben damit alles, was den Besitz betrifft, dieser Boden der Ungleichheit, fällt.

Zusatz. ... die Menschen sind freilich gleich, aber nur als Personen, das heißt rücksichtlich der Quelle ihres Besitzes. Demzufolge müßte jeder Mensch Eigentum haben.

Mülkiyet İstenç Kavramının ilk belirlenimi, onun belirli-Varlığıdır. Mülkiyet bu yolla İstenç ile dolaysızca birdir. Mülkiyet ilkin dolaysızdır, insan Duyuncunun belirleniminden, dolaylılığından yoksundur. Ve bu yoksunluk zemininde, insan kötülükleri Mülkiyetin kötülükleri olarak, ve Mülkiyet insandan bağımsız olarak görünür.

Tinsel Değerlerin gelişmesi Uygarlaşmanın ölçütüdür — bilgide, duyguda ve estetik duyuda. Ya da, Bilim, İnanç ve Güzel Sanatlar Uygarlık Kavramının biricik gerçek içeriğidirler. Ama dolaysız İstenç, Mülkiyet belirlenimleri olarak, mantıksal olarak olduğu gibi zamanda ya da reel olarak da önce gelir. İnsanlık bu bencillik aşamasından zorunlu olarak geçer.

Banka kavramını dolaysız istencin terimlerine çevirirsek, başlıca belirlenimi Kazanç uğruna Kazanç, ve insan kişiliğinin terimlerine çevrildiğinde, arı Hırstır. Bu belirlenim dolaysız Hak alanından Ahlak alanına geçişin zorunluğunu gösterir, çünkü bir doğal İstenç belirlenimi olarak Hırs Ahlak alanında göreceğimiz 'Dolandırıcılık' ve 'Suç' belirlenimlerinin insansal güdüsüdür, dürtü ve duyunç arasındaki çelişki olarak moral sorunu yaratan belirlenimlerden biridir.

Çıkar güdüsünün belirlenimi altında durduğu düzeye dek, kurumsal Banka henüz moral belirlenimin gerisinde kalır. Dolaysız Hak alanı Ahlak alanı değildir, ve tam bu nedenle ondan daha somut, daha yüksek olan Ahlak ve Törellik (Yasallık) alanlarının denetimi altındadır Bu uygarlığın bir ölçütüdür (ve soyut-saltık Liberalizmin mantıksal olanaksızlığı yalın olarak bu bağıntıda yatar). Bankaları insanlar yönetir. Bankalar tüzel Kişiler olarak Yurttaş Toplumunun bütünü içersinde dururlar, ve en sonunda Devlet ile, Yasalar ile ilişki içindedirler. Tarihsel süreçte, bir insan kurumu olarak Bankacılık moral, törel ve yasal olgunluğa ancak tam olarak bu belirlenimlerin çiğnenmesinin bilinci yoluyla ulaşır.

Banka kavramının büyüme ve olgusallaşma sürecinde olması henüz olgunlaşmadığını ve büyümediğini imler. Hırs hırs olarak kendini öne çıkarmayı sürdürür, ve bu düşüncesiz İstenç belirlenimini her kültürün kendine özgü aklamaları eşlik eder. Doğu kültüründe bunlar doğallıkla oldukça yürek paralayıcı olurlar. Tefeciliğin eşiğinde bile kendilerini bir özveri, bir sevecenlik, bir hayır kurumu olarak sunarlar.

Törellik eksikliği varolan Törelliğin yitirilmesi değil ama henüz Törelliğin kazanılmamış olmasıdır. Törelliğin yitirilmesi olanaksızdır, çünkü tinsel bir belirlenimin ortadan kalkışı saltık olarak geriye dönüş değil, ama geri evreyi bir moment olarak kapsayan yeni bir evredir. Kültürsüzlük de benzer olarak Kültürün yitirilmesi değil ama henüz onu kazanmamış olmaktır. Yozlaşma denilen şey gerçekte yalnızca değerlerin, uygarlığın ne düzeyde kazanılmış, ya da daha doğrusu ne düzeyde kazanılmamış olduğunun bir göstergesidir. Kültür gerilemez, ama kültürsüzler kendilerini gösterme, giderek güçlenme fırsatı bulabilirler. Ve bilgisiz milyonlar bunların üreme zeminidir. Ve gene de sonunda barbar olan uygar olanın önünde ortadan kalkar, kendisi uygarlaşır, çünkü özsel olarak Tindir ve özgürdür.

Jeremy Bentham / Tefeciliğin Savunusu		Jeremy Bentham / Defense of Usury (1787)
Mektup I  Giriş		Letter I Introduction
Özgürlüğün İngiltere'de değişik fırsatlarda haklarında çok şey duyduğumuz çeşitli türleri ya da değişkileri arasında birinin para-pazarlığında kendi koşullarını belirleme özgürlüğünden yana henüz teklif edilmiş herhangi birşey gördüğümü hatırlamıyorum. Böylesine genel ve evrensel bir gözardı ediş nedeniyle bu yumuşak ve çekingen özgürlüğün büyük bir türesizliğe uğradığı, iyi bildiğiniz gibi, benim eski bir düşüncemdir. ... Kısaca, bu konu üzerine önüme koymaya alıştığım önerme şöyledir: Özgürce ve gözleri açık olarak davranan hiçbir yetişkin ve sağduyulu insanın, kendi çıkarını göz önünde tutarak, uygun gördüğü gibi para kazanma amacıyla bir pazarlık yapmada engellenmemesi gerekir; ne de (ki zorunlu bir sonuçtur) herhangi birinin, onun anlaşmanın uygun olduğunu düşündüğü tüm koşullar üzerine, ona [bunu] sağlaması engellenmelidir. [Beş Alman Bankasının Döviz Karteli: The Guardian  Aynı konu üzerine: Institute for Global Ethics]		Among the various species or modifications of liberty, of which on different occasions we have heard so much in England, I do not recollect ever seeing any thing yet offered in behalf of the liberty of making one's own terms in money-bargains. From so general and universal a neglect, it is an old notion of mine, as you well know, that this meek and unassuming species of liberty has been suffering much injustice. ...In a word, the proposition I have been accustomed to lay down to myself on this subject is the following one, viz. that no man of ripe years and of sound mind, acting freely, and with his eyes open, ought to be hindered, with a view to his advantage, from making such bargain, in the way of obtaining money, as he thinks fit: nor, (what is a necessary consequence) any body hindered from supplying him, upon any terms he thinks proper to accede to.
Jeremy Bentham / Ahlak ve Yasama İlkelerine Bir Giriş		Jeremy Bentham / An Introduction to the Principles of Morals and Legislation
Bölüm 1, I, VI Bir eylemin topluluğunu mutluluğunu arttırmak için taşıdığı eğilim onu azaltmak için taşıdığı her eğilimden daha büyük olduğu zaman yararlık ilkesine uygun olduğu söylenebilir. 17. § 1. II Törellik bütününde insanların eylemlerini olanaklı en büyük mutluluk niceliğinin üretimine yöneltmek olarak tanımlanabilir.		Chapter I, VI An action then may be said to be conformable to the principle of utility when the tendency it has to augment the happiness of the community is greater than any it has to diminish it. Kaynak: An Introduction to the Principles of Morals and Legislation Chapter XVIII. § 1. II  Ethics at large may be defined, the art of directing men's actions to the production of the greatest possible quantity of happiness. Kaynak: An Introduction to the Principles of Morals and Legislation

Felsefe Tarihinde hedonizm olarak kabul edilen şey budur. Yararcılık bir felsefe sayılınca, Jeremy Bentham da bir yararcı olduğuna göre bir felsefeci olmalıdır. Bu satırlar 'felsefi' düşüncelerdir. İngilizler bir zamanlar Newton'u bir felsefeci, ve termometre ve barometreyi 'felsefi aletler' olarak görürlerdi.

BÖLÜM IV
İNSAN KÖLELİĞİ YA DA DUYGULARIN GÜCÜ
ÖNERME 50

ETHICES PARS QUARTA
De Servitute Humana, seu de Affectuum Viribus
Propositio L

"Birinin Özgürlüğü başkasının Özgürlüğünün başladığı yerde biter." Anlağın bu sonlu Özgürlük tanımı sonsuz Özgürlük Kavramı ile bağdaşmaz. Özgürlük bitmemelidir. Özgürlük Kavramı başkasında, sınırda kendini bulma olarak,karşıtların birliği olarak sonsuzluk imler. Oysa Özel Mülkiyet durumunda başkasında kendimi değil, yokedilme gözdağını bulurum. Bu Ortak Mülkiyet durumunda da tam olarak böyledir ve onu çiğneyenler de vurulur, çünkü Ortak Mülkiyet de bir Mülkiyettir.

Ortaklaşacı Parti bir İstençtir, ve bir İstenç olarak özsel belirlenimi Özel Mülkiyete karşı Mülkiyetin ortaklığınısağlamak ve sürdürmektir. Bu program muazzam emeği ve çabayı, bir diktatörlüğü, sınırsız fiziksel zoru gerektirir, çünkü karşısına aldığı şey bütün bir bireysel İstençler alanıdır. Mülkiyetin İstencin ilk dolaysız belirlenimi olması ölçüsünde, Mülkiyeti bastırmak Özgürlüğü bastırmayı gerektirir. Ama Özgürlük bastırılamaz. Buna göre Mülkiyet Ortaklığı ancak Özgürlük bilincinin henüz bulunmadığı düzeye dek olanaklıdır.

İstenç ilkin evrensel ya da belirlenimsiz istençtir ve böyle olarak kendini belirlemelidir. İstencin ilk belirlenimi Mülkiyettir. Mülkiyetin İstenç ile bir olması Mülkiyetin tanınmamasının Kişinin tanınmaması ile bir olması olgusunun nedenidir. Bir İstenç olarak tanınmamak özgür olarak tanınmamak, İnsan olarak ve insan değeri içinde sayılmamak ya da yok sayılmaktır. Bu düzeye dek, Özgürlük Tanınmaktır.

Mülkiyet İstencin, hiç kuşkusuz özgür İstencin hakkıdır. Bu yüzden Özgürlük bilincinin olmadığı yerde Mülkiyet bilinci de yoktur. Ve Özgür İstenç ancak olmadığı yerde durdurulabilir. Mülkiyetin İstenç-belirlenimi olması onu Özgürlük belirlenimi olarak gösterir. Bu düzeye dek Mülkiyet bilinci ancak Özgürlük bilincinin olduğu yerde bulunur, ve Mülkiyeti olumsuzlamak mantıksal olarak ancak Özgürlük bilincinin daha şimdiden bulunmadığı yerde olanaklıdır (Çarlık Rusyası, Çin vb.).

Mülkiyet kendi başına davranan birşey değildir. Mülkiyette insan davranır. Mülkiyet moral bir kavram değildir, ve Mülkiyete bağlı kötülükler gerçekte insana aittir ve insan duyuncunun gelişmemiş olduğuna tanıklık ederler. Mülkiyet sömürü için kullanılabilir. Ama kullanılmayabilir de. Buna karar verecek olan duyunçtur.

Yasa yapabilme, mülkiyet edinme, yolculuk edebilme, kalıt bırakabilme, duyunç özgürlüğü — tüm bunlar ve daha başkaları insanların her zaman iye oldukları haklar değildiler. Köle hiçbirşeye iye değildi, Serfin hakları Lordun keyfi istenci altındaydı. Loncalar birer topluluk istenci olarak üyeleri üzerinde egemendiler. İsviçre'de kadınlar 1970'lere dek politik eşitlikten yoksundular ve oy verme hakları yoktu.

İnsan uygarlığa doğru eğitilmelidir. Ama yasakların olduğu yerde eğitim olanaklı değildir. Hiçbir mülkiyetin olmadığı yerde hiçbir hırsızlık olmaz. Ama hırsızlık eğilimi kendinde sürer. Ve baskının kalkmasıyla birlikte özgürlüğün ilk belirişi hırsızlık biçimini alır, çünkü İstenç ve Duyunç eğitilmemiştir.

§ 53

§53

A. İYELİĞE ALMA 
§ 54

A. BESITZNAHME
§ 54

B. ŞEYİN KULLANIMI
§ 59

B. DER GEBRAUCH DER SACHE
§ 59

... bütün kullanım ya da yararlanım bütün bir erimi içindeki Şeydir, öyle ki bütün kullanım bana ait olduğu zaman Şeyin mülk iyesiyimdir; bütün kullanım eriminin üzerinde geriye bir başkasının mülkiyeti olabilecek başka hiçbirşey kalmaz

so ist der ganze Gebrauch oder Benutzung die Sache in ihrem ganzen Umfange, so daß, wenn jener mir zusteht, Ich der Eigentümer der Sache bin, von welcher über den ganzen Umfang des Gebrauchs hinaus nichts übrig bleibt, was Eigentum eines anderen sein könnte.

§ 63

Kullanımın Şeyin Mülkiyeti ile ilgisi olumsaldır, ve bir Şey salt onu kullandığım için 'benim' olarak tanınmak zorunda değildir. Ama bütün kullanım bana ait olduğu zaman Şeyin mülk iyesiyimdir" (yukarıda, § 59 Not) .Ve "bir tarlanın kullanımı kimdeyse, bütün tarla onun mülküdür" (aynı yer, Ek). Şeyin tam kullanımı kullananı Şeyin sahibi yapar, çünkü o zaman ona ikinci bir sahip aramak saçmadır.

Değişim Gereksinimin ve İşbölümünün özünlü evrenselliğinden çıkarsanır. Değişim değerinin olumsallığı onun saltık bir nicelik ile anlatılmasını ve nede Ederde ayrı olması gerektiğini saptamayı olanaksızlaştırır ve bu düzeye dek ikisi eşitlenir.

Şey Mülkiyet olarak İstencim altında olduğu için onu devredebilirim. Devretmenin İki özgür İstenç arasında karşılıklı olması Sözleşmedir. Sözleşmenin bir Gereksinim dolayısıyla yapılmasından ayrı olarak mantıksal zemini Mülkiyetin dışsal Şey olarak belirli yanına göre başkası-için-Varlık olmasıdır. Sözleşmede ussal olan yan budur.

Sözleşme genel olarak tüm değiş-tokuş ilişkilerini kapsamına alır. En yalın alım-satım ilişkisi bile tüzel yanına göre görüldüğünde belirli bir Sözleşmedir.