Hermeneutik sözcüğü ile yorumun incelemesi bağlanabileceği gibi yorumlamanın kendisi de bağlanabilir. Terim başlangıçta Kutsal Yazıların yorumlarının incelemesi ile ilgiliydi. Bu işlevde, Hermeneutik tasarımsal/imgesel anlatıların içerdikleri düşünülen anlamı (kavramsal özü) açığa çıkarmayı hedefliyordu. Felsefi hermeneutik dinsel hermeneutiğin bir türevidir.

Yorumlamanın gerekçesi ve zemini Kavramın onu dolaysızca anlatan sözcükten başka bir sözcük tarafından anlatılıyor olmasıdır.Bunun dışında, kavramları simgelerin anlatmaları durumunda, şifre bilinmeli ya da en azından tahmin edilebilir olmalıdır. Bu temel belirlenimi ile, hermeneutik bilgi üretici değildir ve birincil bir felsefi işlevi yoktur. Schleiermacher yorumlamayı bir tür deşifre işlemi olarak gördü ve dinsel metinlerin ötesine, sıradan metinlere dek genişletti. Dilthey anlatımların ancak tarihsel bağlamlarına yerleştirerek anlaşılabileceğini düşündü. Bunlar normal olarak insanların felsefenin alanına girmeksizin de düşünebildikleri ve düşündükleri şeylerdir ve hermeneutiğin geç ama kısa zamanda kazandığı büyük popülerlik bu olağanlığa ve göreliliğe bağlıdır. Ama Dilthey’in yönteminde anlama görelilik bağlamına yerleşir ve saltık anlamdan uzaklaştırılır.