The Relation Between the Phenomenology of Spirit and the Science of Logic As Regards Their Beginnings

Başlangıçları Bağlamında Tinin Görüngübilimi ve Mantık Bilimi Arasındaki İlişki

The main problem of the post-Kantian philosophy is to grasp and unfold a primordial unity of being and thought. The intellectual discussion over the primordial unity or absolute whole or identity of differentiated elements is a central issue that dominates the post-Kantian philosophical sphere. Hegel’s response to this discussion comes in the Phenomenology of Spirit. For Hegel, the main problem becomes how and in which context the unity manifests and develops, or in another word experiences itself. While the Phenomenology elaborates the dialectical relation between two sides of the unity that posits itself immediately, it also introduces the idealistic history of consciousness. In the ‘Absolute Knowing’, these two sides once more posit themselves as the unity but now this unity has mediated itself. The voyage of consciousness begins with the immediate and ends in the mediated unity i.e., ‘Absolute Knowing’. However Hegel’s discussion with the post-Kantian period does not end in the ‘Absolute Knowing’.  Now, the unity once more unfolds and develops itself conceptually within the Science of Logic. The Logic can be read as the study that begins with the ending point of the Phenomenology namely, with the ‘Absolute Knowing’. Hence, it is the proper succession and matured articulation of the outcome of the Phenomenology. On the other hand, the Logic can also be read as a parallel study of the Phenomenology. According to this reading; now the unity, which has been posited as the phenomenological experience, once more unfolds itself conceptually within the Logic.

Kant-sonrası felsefenin temel sorunu varlık ve düşüncenin kökensel birliğini kavramak ve bu birliği açımlamaktır. Kökensel birliğe ya da mutlak bütüne ya da ayrık öğelerin özdeşliğine dair entelektüel tartışma, Kant-sonrası felsefî atmosferin temel belirleyicisidir. Hegel’in bu tartışmaya cevabı Tinin Görüngübilimi’nden gelir. Hegel için sorun, bu birliğin kendini hangi bağlamda ve ne şekilde açımlayacağı, başka bir ifadeyle, kendisini nasıl deneyimleyeceği sorununa dönüşür. Görüngübilim kendini dolaysızca koymuş olan birliğin iki yanı arasındaki diyalektik ilişkiyi irdelerken, bilincin idealistik tarihini de sunar. ‘Mutlak Bilme’de bu iki yan kendilerini bir kez daha birlik olarak ortaya koyarlar, ancak bu kez birlik kendisini dolaylı kılmıştır. Bilincin dolaysız birlikle başlayan yolculuğu bu birliğin dolaylanmış haliyle, yani ‘Mutlak Bilme’ ile son bulur. Ancak Hegel’in Kant-sonrası felsefeyle olan hesaplaşması ‘Mutlak Bilme’ ile sonlanmaz. Bu birlik kendisini bir kez daha ancak bu kez kavramsal olarak Mantık Bilimi’nde açımlar. Mantık Bilimi, Görüngübilim’in bitiş noktasından, yani ‘Mutlak Bilme’den başlayan, dolayısıyla da Görüngübilim’in elde ettiği sonucun devamı ve gelişmiş bir kavramsal açılımı olarak okunabilir. Öte yandan Mantık Bilimi, Görüngübilim’e paralel bir çalışma olarak da okunabilir. Bu okuma biçimine göre, fenomenolojik deneyim olarak ortaya konulmuş olan birlik şimdi kendisini kavramsal olarak bir kez daha Mantık Bilimi’nde açımlar.