"Mantık" dediğimiz kavram bağıntıları insan beyninin özdeksel yapısına bağımlı olmak zorunda değildir. Örneğin geometrik belitler insan tarafından bilinmeseler ve düşünmeseler de nesnel olarak geçerlidirler. İnsan düşüncesi mantıksal doğasında aynı nesnelliği izler. Mantık Bilimi doğal mantık ve insan beyni arasındaki ilişki ile ilgilenmez. Düşünce ve beyin arasındaki ilişkinin bilimi hem Mantık Biliminin tam bir bilgisi hem de beyindeki en son ya da en temel özdeksel-atomik süreçlerin bilgisi zemininde olanaklıdır. Nöro-bilim henüz insan duyumunun özdeksel süreçlerini bile açıklamış değildir.

---

Homo saiens bir veridir, kendi kendisini yapan saltık bir başlangıç noktası değildir. Burada özsel sorun Doğanın evrim süreçlerinin insan düşüncesinin ya da insan düşünme yetisinin oluşumunu belirleyip belirleyemeyeceğini ilgilendirir. Eğer Doğa homo sapiensin yaratıcısı ise, yetilerinin bütünlüğü içindeki insan Tininin bir doğa-yaratısı olduğunu söylemek gerekir. Öte yandan Doğanın kendisi doğar ya da ortaya çıkar, sonludur, ve kendisi türevsel, ikincil, sonlu olanın bir arkhe ya da başlangıç noktası olduğunu söylemek geçerli değildir.

Özdek biçimden ayrı olarak yalnızca bir soyutlamadır, ve Aristoteles edimsellik olarak energeianın gizillik ya da potentia olarak özdeğe önsel olduğunu ileri sürer. Nousun evrenin özü olduğu görüşü Nousun özdeksel evrenin biçimi olduğu anlamına da gelir, ve biçimsiz özdek, özdek olarak özdek en kaba düşünürün de anlayabildiği gibi yalnızca bir soyutlamadır.

Homo sapiensin ortaya çıkışının zorunluğu evrimin teleolojik bir gelişim süreci olduğunu imler. Belirli ön-koşullar bulunduğunda, homo sapiensin ortaya çıkması zorunlu ve ortaya çıkmaması olanaksızdır.

---

Tinin doğal ya da Doğanın parçası olmadığı Tin ve Doğa, düşünce ve özdek karşıtlığı tarafından da anlatılır. Tin Doğayı öncülü olarak alır ve onun karşıtıdır.

Giriş bölümü "Felsefi Bilimler Ansiklopedisi"nin bütünü içindir, yalnızca Mantık Bilimi için değil.

Hegel için felsefe "Edimsel Bilme" ya da "Bilim/Wissenschaft" olmalıdır. Ama felsefenin bir tarihi vardır, bir gelişim ya da oluş sürecine gereksinir ve bu süreçte felsefe hem var hem de yoktur, hem felsefedir hem de değildir. Örneğin Parmenides'in, Spinoza'nın, Kant'ın felsefeleri oluş sürecinin aşamaları oldukları düzeye dek henüz kavramına uygun felsefeye karşılık düşmezler. Hegel'in kendi felsefesi de eksiksiz olarak bilim değildir. Hegel'in felsefesini felsefe tarihinin önceki aşamalarından ayırdeden şey bilimin Kavramın kendi mantığının açınımı yoluyla kazanılabileceği düşüncesidir. Kavram mantığı konusu yöntem ve dizge konuları ile bağlantılıdır ya da kavramın kendi açınımı yöntemlidir ve dizgenin kuruluşuna götürür. Hegel kavramın devimi olarak kurgul yöntemin sorunsuz ve tam olduğunu, gerektiği gibi işlediğini düşünür. Ama kendi elinden çıkan ansiklopedik dizgenin yapısının henüz tamamlanmış olduğunu düşünmez ve yanlış bağıntılar kapsayabileceğinin ve doğallıkla eksik olduğunu bilincindedir. Bir yandan Ansiklopedik Dizgeyi kendi yaşamı sırasında sürekli olarak düzeltmiş, iyileştirmiş ve geliştirmiştir; öte yandan felsefenin görgül bilimler üzerine dayanması ölçüsünde Hegel Ansiklopedinin görgül bilimlerin o zamanki gelişim düzeyi tarafından sınırlandığını kabul eder.

Din ve Felsefe karşılaştırmasında Hegel her ikisinin de nesnesinin bir ve aynı olduğunu söyler. Aradaki ayrım gerçekliğe (Tanrıya) yaklaşmanın tarzıdır. Farabi aynı ilişkinin ussal çözümlemesini Hegel'den önce yapar ve "felsefe zamana göre dini önceler" ve "din felsefeye öykünmedir" (Platonik "mimesis" gibi) der. Tasarımsal düşünme Logosu, Usu, genel olarak Sonsuzu düşünemez, çünkü tasarımsal düşünme yolu kendi özsel diyalektiğinin bilincinde olmayan sonlu, resimsel ve tekillerde dışsal olarak ilerleyen düşünme yoludur.

Klasik felsefe için bilim ya da bilgi olanaklıdır; görgücülük-kuşkuculuk için (örneğin Hume ve Kant için) olanaksızdır. Normal olarak, felsefeciler bu ayrımı dikkate almazlar ya da ayrımsamazlar ve giderek Kant'ın bilimi Hume'un görgücülüğünün yok edici vargısından kurtardığını da ileri sürerler. Bu saçmadır. Kant da felsefesinde kendini bilinç düzlemine, görüngü ve deneyim alanına sınırlar, diyalektiği usun zayıflığı olarak görür, ve nesnel gerçekliği, bilimin asıl konusunu insanın bilme yetisinin ötesinde yatan bilinemez bir alan olarak görür. Bunlar tümü de kavramsız, yöntemsiz, tanıtlanmamış sayıltılardır. Kuşkucular ve görgücüler bütününde felsefe tarihini dikkate almazlar, ondan nasıl etiklendiklerinin bilincinde değildirler ve "kişisel felsefeler" üretirler.

Görgül bilim de evrenseller ile, kavramlar ile ilgili olmasına karşın onları deneyimden türetilmiş tasarımlar ya da soyut düşünceler (genellemeler ya da tümevarımlar) olarak alır ve gerçek doğaları konusunda bilgisizdir.

Felsefede "zorunluk" tanıtlamanın sonucudur ya da bir kavramın tanıtlaması onun dizgedeki bağıntıları içinde çıkarsanmasıdır. Burada zorunluk aynı zamanda varlığın gösterilmesi ya da tanıtlanması ile ilgilidir.

 

Hegel’s Philosophy of Nature and the Contemporary Philosophy of Science by Aziz Yardımlı Matter and Force From Place and Motion, Hegel passes to Matter. It is also the unity of Space and Time, that is, it is also Place and Motion. Matter includes Space and Time as moments; this implies that it too is quantitative. It can not be without Space and Time. They are not three different physical entities, sitting in different places. They are not externally juxtaposed to one another. They are one single ‘compact’ reality. “The unit of mass will be taken as one of the three fundamental units.” The other units are those of Time and Space. When writing about a universal system of units in 1873, Maxwell describes the relations between what he sees as the three fundamental concepts of nature, and says that “we may deduce the unit of mass in this way from those of length and time already defined.” (A Treatise of Electricity and Magnetism, I, p. 4, 5.) Here we have an exact replication of Hegel’s deduction of Matter from the concepts of Space and Time. The mass is not matter as such but measured or quantifed matter, just as what Maxwell calls ‘length’ and ‘time’ are also determinate space and time. But mere quantity does not effect the fact that Maxwell, probably unaware of Hegel’s Philosophy of Nature, confrms empirically what Hegel deduced some time ago conceptually: Matter is Space and Time. Matter is continuous or One, because as being-for-self, in its other it is related only to itself. It is Plenum – pure fullness, without distinction, division or discontinuity. Plenum is the force of attraction, and the attraction, taken by itself without its opposite, would result in the point of singularity or nothingness of the big-bang theory. It is an absurdity. But attraction is, dialectically, repulsion. And mere repulsion would have made the universe disintegrated into mere Vacuum. Matter is the unity of the force of attraction and force of repulsion, or of the continuity and discreteness, or of Plenum and Vacuum. So Matter is Gravity since Gravity is not mere attraction but both attraction and repulsion.
Devim kendi kavramı ile uyum içinde kıpısal olarak düşünüldüğünde "noktasal cismin noktasal uzayda ve noktasal zamanda olması ve olmaması" olarak çelişkidir. Analitik düşünce çelişkiden kurtulmaya ve bu karşıtlığı terimlerine ayırmaya çalıştığı zaman devim kavramının kendisini ve dolayısıyla devimin realitesini ortadan kaldırır. Bir zaman kıpısında (an) uzaysal bir noktada olmak dinginliktir. Olmamak ise hiçbirşeydir.	Analiz karşıtları özdeşlere ayırarak başlar ve böylece gerçekte sentezden yola çıkar. Analitik düşünce sentetik de olduğunun bilincinde olmayan çocuksu düşüncedir. Böyle zayıf düşünme yollarının düzgün ve dürüst düşünme yoluna girmeleri neredeyse olanaksızdır. Normal düşünme için analiz ve sentezin birliğini kavramamak olanaksızdır. Ve sonluyu dışlayan sonsuzun sonlu tarafından sınırlandığını ve dolayısıyla sonlu olduğunu düşünememek de olanaksızdır. Analitik düşünme zorunlu olarak Diyalektiğe götürür.
Some forms of energy (that an object or system can have as a measurable property) (W) Type of energy Description Mechanical the sum of macroscopic translational and rotational kinetic and potential energies Electric potential energy due to or stored in electric fields Magnetic potential energy due to or stored in magnetic fields Gravitational potential energy due to or stored in gravitational fields Chemical potential energy due to chemical bonds Ionization potential energy that binds an electron to its atom or molecule Nuclear potential energy that binds nucleons to form the atomic nucleus (and nuclear reactions) Chromodynamic potential energy that binds quarks to form hadrons Elastic potential energy due to the deformation of a material (or its container) exhibiting a restorative force Mechanical wave kinetic and potential energy in an elastic material due to a propagated deformational wave Sound wave kinetic and potential energy in a fluid due to a sound propagated wave (a particular form of mechanical wave) Radiant potential energy stored in the fields of propagated by electromagnetic radiation, including light Rest potential energy due to an object's rest mass Thermal kinetic energy of the microscopic motion of particles, a form of disordered equivalent of mechanical energy
Tüm ölçü birimleri yalnızca uzay, zaman ve özdek (kütle) kategorilerinin bağıntıları tarafından belirlenir. Uzay-zaman "boyutu" uydurma bir terimdir çünkü özdeği soyutlar. Tüm evren uzay-zaman-özdek kavramlarının daha öte belirlenimlerinden oluşur. Kütle kuvvet ile ayrılamayan bir kategoridir çünkü kütlenin olanağı çekme ve itme kuvvetlerinin birliğine bağlıdır. Çekme kuvveti kendinde itme kuvvetidir, çünkü itme olmaksızın çekmeden söz etmenin bir anlamı ve gereği yoktur. Çekme itmeye karşıt olan kuvvettir ya da bir ve aynı kuvvet kendini çekme ve itme kuvveti olarak anlatır. Çekme kütlenin birliğinden ve itme kütlenin çokluğundan sorumludur. Çekme birlik ve süreklilik ile ve itme bölünme ve süreksizlik ya da kesiklilik ile ilgilidir. Kütlenin sonsuza bölünebilirliği görünürde içerdiği kuvvetin (itme kuvvetinin) sonsuzluğunu imler, Ama kütle sonludur. Burada kuvvet elektronlar ve protonlar ve nötronlar arasında varolduğu söylenen hipotetik "stanadart model kuvvetleri" değil, ama özdeğin kendisinin doğasına özünlü gerçek kuvvettir ve bu onu çekme ve itme bileşenlerinden ayırdetmek için yerçekimi kuvveti olarak adlandırılır. Yerçekimi kuvveti olanaklı biricik kuvvettir. Uzay-zaman özdeği dışlayarak alındığı zaman özdeksiz uzay ve özdeksiz zaman soyutlamalarına varlık yüklenir. Gerçekte uzay ve zaman her ikisi de özdekten ayrı değildir soyut uzay-zaman ikilisi yerine somut uzay-zama-özdek üçlüsü kavramın gerçek doğasını anlatır. Özdek ve uzay birlikte plenum olarak anlatıldığında yine bir soyutlama vardır ve bu yapay birlik devimi ve dolayısıyla zamanı engeller. Yine salt vakum devim ile ilgisiz bir soyutlamadır. Devim plenumu olduğu gibi vakumu da gerektirir, ya da plenum ve vakum gerçekte bir ve aynı şeydir çünkü plenum vakumdadır. Zamanda plenumun ve vakumun birliği ya da doluluğun ve boşluğun birliği devimin olanağıdır. Bu mantık bütün bir evrenin plenum ve vakumun zamansal birliği olduğu çıkarsamasına götürür. Tüm elektromanyetik fenomen plenum ve vakumun birliği koşulunda olanaklıdır ve yerçekimi kuvvetinin kendisi plenum ve vakum kavramlarının birliği koşulu üzerine olanaklıdır. Plenum çekme ve vakum item momenti ile ilgilidir. Plenum saltık katılık iken, vakum esnekliğin olanağıdır. Bölünemez "atom" kavramı çelişkilidir, çünkü kütle ya da boyut kapsadığı düzeye dek bölünebilirdir. Aynı "yükü" taşıyan kütle parçacıkları arasındaki ilişki yerçekimi kuvvetinin itme momenti tarafından sağlanır. Özdeğin varlığının olanağı olan yerçekimi kuvveti aynı zamanda külteye özünlü olan enerjnin olanağıdır ve kütle kendinde belirli bir enerji niceliği olarak varolur. Quantum mekaniğinde irdelenen hipotetik parçacıklar belirli kütle yoğunlaşmalarıdır ve bu parçacıkların sağın oranları ve bağıntıları quantum mekaniğinin çözmesi gereken başlıca problemdir. (String kuramının tek-boyutlu string hipotezi kütleyi doğrulayamaz.) Yerçekimi kuvveti uzaktan eylem ya da uzaktan etki değildir, çünkü saltık vakum denebilecek soyut bir ortam herhangi bir iletimi ve iletişimi olanaksız kılar. Dalga devimi olarak kabul edilen mekanik süreçler ancak dalga devimine olanak tanıyacak bir ortamda olanaklıdır. Ether ya da alan ya da adı ne olursa olsun herhangi bir taşıyıcı ortam olmaksızın dalga olanaksızdır. "Yerçekimi dalgası" terimi yerçekimi kavramına aykırıdır, çünkü tüm dalgalar yerçekimi kuvvetinin kendisinin işlevleridir. Diyebiliriz ki evrendeki her parçacık sonsuz uzaklıktaki başka her parçacık ile sonsuzluktan bu yana sürmekte olan yerçekimi ilişkisi içindedir, çünkü sonsuz zaman içinde henüz hedefine erişmemiş bir etki olamaz. Bir elektromanyetik dalganın başlamasına andırımlı bir yolda bir "yerçekimi dalgası" gibi birşeyin başlangıcı olamaz. Gerçekte yerçekimi kuvveti durumunda bir "başlangıç"tan söz etmek özdek için bir "başlangıç"tan söz etmek ile birdir. Named SI derived units[5]:3 (W) Name1 Symbol Quantity In other SI units In SI base units radian2 rad angle (m⋅m−1) steradian2 sr solid angle (m2⋅m−2) hertz Hz frequency s−1 newton N force, weight kg⋅m⋅s−2 pascal Pa pressure, stress N/m2 kg⋅m−1⋅s−2 joule J energy, work, heat N⋅m kg⋅m2⋅s−2 watt W power, radiant flux J/s kg⋅m2⋅s−3 coulomb C electric charge or quantity of electricity s⋅A volt V voltage (electrical potential), emf W/A kg⋅m2⋅s−3⋅A−1 farad F capacitance C/V kg−1⋅m−2⋅s4⋅A2 ohm Ω resistance, impedance, reactance V/A kg⋅m2⋅s−3⋅A−2 siemens S electrical conductance Ω−1 kg−1⋅m−2⋅s3⋅A2 weber Wb magnetic flux V⋅s kg⋅m2⋅s−2⋅A−1 tesla T magnetic flux density Wb/m2 kg⋅s−2⋅A−1 henry H inductance Wb/A kg⋅m2⋅s−2⋅A−2 degree Celsius °C temperature relative to 273.15 K K lumen lm luminous flux cd⋅sr cd lux lx illuminance lm/m2 m−2⋅cd becquerel Bq radioactivity (decays per unit time) s−1 gray Gy absorbed dose (of ionizing radiation) J/kg m2⋅s−2 sievert Sv equivalent dose (of ionizing radiation) J/kg m2⋅s−2 katal kat catalytic activity mol⋅s−1 Notes 1. The table is ordered so that derived units are listed after the units that define them. 2. The radian and steradian are defined as dimensionless derived units.